Bir nova kalıntısı, klasik novalar tarafından ani bir füzyon patlaması veya tekrarlanan novalar tarafından çoklu ejeksiyonlardan sonra geride kalan malzemeden oluşur. Nova kabuklarının ömrü kısadır; soluk nebüloziteleri genellikle Nova Persei 1901'in küresel kabuğunda veya T-Pyxidis gibi genişleyen kabarcıklarda kalan enerjilerde gözlemlendiği gibi, ışık yankıları yoluyla progenitör yıldızları tarafından aydınlatılan yaklaşık 1000 km/s'lik genişleme hızları gösterir.
Novaların çoğu, beyaz bir cüce ve bir ana dizi, alt dev veya
kırmızı dev yıldız veya iki kırmızı cücenin birleşmesi ile yakın bir ikili
sistem gerektirir, bu nedenle muhtemelen tüm nova kalıntıları ikililerle
ilişkilendirilmelidir. Bu teorik olarak, bu bulutsu şekillerinin merkezi
progenitör yıldızlarından ve novalar tarafından atılan madde miktarından
etkilenebileceği anlamına gelir. Bu nova bulutsularının şekilleri modern
astrofizikçiler için çok ilgi çekicidir.
Nova kalıntıları, süpernova kalıntıları veya gezegen
bulutsuları ile karşılaştırıldığında, çok daha az enerji ve kütle üretir. Belki
birkaç yüzyıl boyunca gözlemlenebilirler. Özellikle, CCD gibi gelişmiş
görüntüleme teknolojisi ve diğer dalga boylarında yeni novalar ve daha fazla
nova kalıntısı bulunmuştur.
Bulutsu kabuklarını veya kalıntılarını gösteren bazı
novalar: GK Per, RR Pic, DQ Her, FH Ser, V476 Cyg, V1974 Cyg, HR Del, V1500 Cyg
https://en.wikipedia.org/wiki/Nova_remnant
9 Haziran 2021
GERİ
(yıldız)
GERİ
(stellar nükleosentez)
GERİ (nova)
GERİ
(difüz nebula)
GERİ
(görünür nebula)
GERİ (nebula)
GERİ
(stellar nebula)
