Astronotikte, bir kara delik yıldızgemisi, uzay aracı itişi için enerji kaynağı olarak bir kara delik kullanarak yıldızlararası seyahat edebilen bir yıldızgemisinin teorik kavramıdır (astronotik veya kozmonotik, Yer atmosferinin ötesinde uzaya seyahat etme teorisi ve pratiğidir). Bu kavram ilk olarak bilim kurguda, özellikle Arthur C. Clarke'ın Imperial Earth adlı kitabında ve Charles Sheffield'ın bir Kerr–Newman kara deliğinden çıkarılan enerjinin roket motorlarına güç vermesi olarak tanımlandığı çalışmasında incelenmiştir (hikaye ‘Öldürme Vektörü’, 1978).
Daha detaylı bir analizde, yapay bir kara delik yaratma ve onun Hawking
radyasyonunu yansıtmak için parabolik bir reflektör kullanma önerisi, 2009
yılında Louis Crane ve Shawn Westmoreland tarafından tartışıldı. Vardıkları
sonuç, olasılığın sınırında olduğu, ancak şu anda bilinmeyen kuantum
gravite etkilerinin bunu ya kolaylaştıracağı ya da imkansız kılacağıydı.
Benzer kavramlar Bolonkin tarafından da ileri sürülmüştür.
Yazarlara
göre, uzay yolculuğunda kullanılacak bir kara deliğin beş kriteri karşılaması
gerekiyor:
·
Yararlı olması için yeterince uzun bir ömre
sahip olmalı.
·
Uygun bir süre içinde ışık hızının yeterli bir
kısmı kadar kendisini hızlandıracak güçte olmalı.
·
Bunu yapabilecek enerjiye erişebileceğimiz kadar
küçük olmalı.
·
Bunu yapabilecek enerjiyi odaklayabileceğimiz
kadar büyük olmalı.
·
Bir yıldızgemisi ile karşılaştırılabilir bir
kütleye sahip olmalı.
https://en.wikipedia.org/wiki/Black_hole_starship
24 Eylül 2022
GERİ (kara delikler)
