Yeniliklerin yayılması, yeni fikirlerin ve teknolojinin nasıl, neden ve ne oranda yayıldığını açıklamaya çalışan bir teoridir. İletişim çalışmaları profesörü Everett Rogers, Yeniliklerin Yayılması adlı kitabında (1962) teoriyi popüler hale getirdi. Rogers, yayılmanın, bir yeniliğin sosyal sistemdeki katılımcılar arasında zaman içinde iletildiği süreç olduğunu savunuyor. Yeniliklerin yayılması teorisinin kökenleri çeşitlidir ve birden fazla disiplini kapsar.
Rogers, yeni bir fikrin yayılmasını dört ana unsurun
etkilediğini öne sürüyor: yeniliğin kendisi, iletişim kanalları, zaman ve
sosyal sistem. Bu işlemler büyük ölçüde insan sermayesine dayanmaktadır.
Yeniliğin kendi kendini idame ettirebilmesi için geniş çapta benimsenmesi
gerekir. Benimseme hızı içinde, bir yeniliğin kritik kitleye ulaştığı bir nokta
vardır.
Benimseyenler kategorileri; yenilikçiler, erken
benimseyenler, erken çoğunluk, geç çoğunluk ve tembeller veya geride
kalanlardır. Yayılma kendini farklı şekillerde gösterir, benimseyenlerin türüne
ve yenilik-karar sürecine oldukça bağlıdır. Benimseyen kategorizasyonu için
kriter, bireyin yeni bir fikri benimseme derecesi olarak tanımlanan
yenilikçiliktir.
https://en.wikipedia.org/wiki/Everett_Rogers
https://en.wikipedia.org/wiki/Diffusion_of_innovations
4 Kasım 2021
GERİ
(yenilikçilik)
GERİ
(teknoloji çalışmaları)
GERİ (bilim ve teknoloji çalışmaları)
