Yapısalcılık (bilimsel yapısalcılık veya yapısalcı teori-kavramı da denir), bilim felsefesinde, ilk olarak 1960'ların sonlarında ve 1970'ler boyunca birkaç analitik filozof tarafından geliştirilen aktif bir araştırma programıdır.
Yapısalcılık, gerçekliğin tüm yönlerinin, kendi içlerinde somut
varlıklar yönünden değil, varlıkların ampirik bilimsel yapıları ve ilişkileri
açısından en iyi anlaşıldığını ileri sürer.
Örneğin madde kavramı, doğanın kendi içinde mutlak bir
özelliği olarak değil, bilimsel temelli matematiksel ilişkilerin, madde
kavramının diğer özelliklerle nasıl etkileşime girdiğini, nasıl tanımladığını yorumlamalıdır;
kütlenin ürettiği gravitasyonal alanlar gibi geniş bir anlamda mı yoksa daha
çok ampirik olarak, maddenin ağırlık gibi duyumlar üretmek için vücudun duyu
sistemleriyle nasıl etkileşime girdiği gibi. Amacı, ampirik bir teorinin tüm
önemli yönlerini tek bir biçimsel çerçevede oluşturmaktır.
Bu meta-teorik teorinin savunucuları Bas van Fraassen,
Frederick Suppe, Patrick Suppes, Ronald Giere, Joseph D. Sneed, Wolfgang
Stegmüller, Carlos Ulises Moulines, Wolfgang Balzer, John Worrall, Elie Georges
Zahar, Pablo Lorenzano, Otávio Bueno, Anjan Chakravartty, Tian Yu Cao, Steven
French, and Michael Redhead’dir.
1968'de Amerikalı filozof Grover Maxwell, bilimsel
gerçekçiliğin varyasyonu olarak ‘yapısal gerçekçilik’ terimini ileri sürüldü.
1998'de, İngiliz yapısal gerçekçi filozof James Ladyman, yapısal gerçekçiliğin
epistemik ve ontik biçimlerini tanımladı.
(http://documents.raymondvandewiel.org/presentation_(post)structuralism.html)
https://en.wikipedia.org/wiki/Structuralism_(philosophy_of_science)
17 Ağustos 2021
20 Ekim 2023
GERİ
(bilim felsefesi, filozofları)
GERİ
(bilimin metateorisi)
GERİ
(bilim felsefesi, tablo)
