Bir sungrazing kuyrukluyıldız, günberide (perihelion) Güneş'e çok yakın geçen bir kuyrukluyıldızdır (bazen Güneş yüzeyinin birkaç bin kilometre içinde). Küçük sungrazerler Güneş'e bu kadar yakın bir yaklaşım sırasında tamamen buharlaşabilmesine rağmen, daha büyük sungrazerler birçok günberi geçişlerinde hayatta kalabilir. Ancak, yaşadıkları güçlü buharlaşma ve gelgit kuvvetleri genellikle parçalanmalarına yol açar.
Sungrazer kuyrukluyıldızları, çok parlak görünebildikleri
için gözlemlenen en eski kuyrukluyıldızlardandır. Hatta bazıları ‘Büyük
Kuyrukluyıldızlar’ olarak kabul edilir. Bir kuyrukluyıldızın Güneş'e yakın
geçişinde parlaklığının artması, sadece Güneş'e daha yakınken kuyrukluyıldız
çekirdeğinden gelen yansıma yüzünden değil, aynı zamanda Güneş’in kuyrukluyıldızdan
büyük miktarda gazı buharlaştırması ve gazın ışığı daha fazla yansıtmasıdır. Bu
aşırı parlaklaşma, gazların ne kadar uçucu olduğuna ve kuyrukluyıldızın günberide
kalacak kadar büyük olup olmadığına bağlı olarak Yer’den çıplak gözle
gözlemlerine izin verir.
Bu kuyrukluyıldızlar, gaz çıkışı aktivitesini gözlemlerken
kuyrukluyıldızların bileşimini araştırmada ve ayrıca solar radyasyonunun diğer
solar sistem gövdeler üzerindeki etkilerini incelemede yaralı araçlardır.
Kreutz sungrazerler, günberi sırasında onları Güneş'e aşırı
derecede yaklaştıran yörüngelerle karakterize bir sungrazing kuyrukluyıldızı
ailesidir. Birkaç yüzyıl önce parçalanan büyük bir kuyrukluyıldızın parçaları
olduklarına inanılıyor ve ismini, akraba olduklarını ilk kez gösteren Alman
gökbilimci Heinrich Kreutz'dan alıyor.
Bir Kreutz sungrazerin günötesi (aphelion) Güneş'ten yaklaşık 170 AU uzaktadır; bu
sungrazerler, uzaktaki solar sistemden, Canis Major'dan, iç solar siteme, Güneş'e
yakın günberi noktasına doğru yol alırlar ve sonra günötelerine geri dönüş
yolculuğunda iç solar sistemi terk ederler.
31 Aralık 2020
GERİ
(kuyrukluyıldız)
GERİ
(orbital karakteristikleri)
GERİ
(küçük solar sistem)
