Simetrinin Tarihi (Fizik, Kimya ve
Matematikte)
M.Ö. 400 
 | 
  
5
  Platonik katı tanımlandı 
 | 
 
M.Ö. 300 
 | 
  
Öklid,
  polihedra (çokyüzlü) geometrisini tanımladı 
 | 
 
1528 
 | 
  
Albrecht
  Dürer, 'De simetri partum'; sanatta simetri üzerine bir çalışma yayımladı 
 | 
 
1596 
 | 
  
Johannes
  Kepler, 'Mysterium Cosmographicum' da, bilinen gezegenlerin yörüngelerinin
  Platonik katılar tarafından tanımlandığını ileri sürdü 
 | 
 
1609 
 | 
  
Kepler,
  gezegensel hareket için üç ünlü yasasını ilan ettiği 'Astronomia Nova' yı
  yayımladı 
 | 
 
1611 
 | 
  
Kepler,
  'De nive sexangula' da kar kristallerinin altıgen simetrisini inceledi 
 | 
 
1669 
 | 
  
Nicolaus
  Steno, 'De solido intra sodyum naturaliter contendo' da kristal açıların
  araştırılmasını yayımladı 
 | 
 
1687 
 | 
  
Isaac
  Newton, 'Principia'’yı yayımladı; mekânın homojenliği nedeniyle momentumun
  korunmasını tanımladı 
 | 
 
1770 
 | 
  
Joseph-Louis
  Lagrange, Permütasyonları ilk olarak cebirsel denklemler üzerinde bir
  makalede inceledi 
 | 
 
1772 
 | 
  
Jean-Babtiste
  Romé De Lisle 'Essai de Cristallographie'yi yayımladı;  Steno'nun gözlemlerini doğruladı ve daha
  sonra kristalleri simetri sınıflarında düzenlemeye çalıştı 
 | 
 
1783 
 | 
  
De
  Lisle, kristal yüzler arasındaki açıların kristalleri tanımladığını belirtti 
 | 
 
1784 
 | 
  
René-Just
  Haüy, kristallerin parçalanması ile ilgili deneyleri anlatan 'Essai d'une
  theorie sur la structure des cristaux' yayımladı 
 | 
 
1809 
 | 
  
Wollaston
  (1809), kristal açıları ölçen ilk gonyometreyı tanıttı 
 | 
 
1821 
 | 
  
Hausmann,
  küresel trigonometreyi ileri sürdü 
 | 
 
1830 
 | 
  
Hessel,
  32 çok yüzlü (polihedral) simetrinin varlığını gösterdi 
 | 
 
1830 
 | 
  
J.F.C.
  Hessel, rasyonel endeksler yasasından başlayarak 32 kristal sınıfını türetti 
 | 
 
1832 
 | 
  
Neumann,
  elastik sabitleri çıkarmak için simetriyi kullandı 
 | 
 
1832 
 | 
  
Evariste
  Galois, bir denklemin cebirsel çözümleri ile denklemle ilişkili bir grup
  permütasyonun yapısı arasındaki ilişkiyi kurdu 
 | 
 
1840 
 | 
  
Delafosse,
  Haüy’ün teorisini simetri unsurlarını kullanarak değiştirdi 
 | 
 
1844 
 | 
  
Cauchy,
  permütasyonların grup özelliklerini inceledi, sabit sayıda N elemanının
  permütasyonlarına günümüzde simetrik SN grubu adı verildi 
 | 
 
1847-50 
 | 
  
Senarmont,
  ısı ve elektrik iletkenliğinin kristallerin simetrisine uygun olduğunu
  deneysel doğruladı 
 | 
 
1849 
 | 
  
Auguste
  Bravais, 3 boyutta 14 uzay kafesi (latis) türetti 
 | 
 
1851 
 | 
  
Stokes,Senesmont'un
  teorisinde simetriyi kullandı 
 | 
 
1857 
 | 
  
Pasteur,
  simetri düşüncelerini kullanarak amil alkolün üretildiği fermantasyondaki
  organik ajanı keşfetti 
 | 
 
1860 
 | 
  
Louis
  Pasteur, optik aktivite ile enantiyomorfik moleküler yapılar arasındaki
  bağlantıyı keşfetti 
 | 
 
1872 
 | 
  
Felix
  Klein, geometrinin değişmezlik gruplarına göre sınıflandırıldığı Erlangen
  programını önerdi 
 | 
 
1873-4 
 | 
  
Neumann,
  holohedral kristallerin elastik sabitlerini türetmek için dönen koordinatları
  uyguladı 
 | 
 
1878 
 | 
  
Arthur
  Cayley kuramsal grup kavramının formülünü çıkardı 
 | 
 
1882 
 | 
  
Voigt,
  Neumann’ın ve Kirchhoff’un çıkarımlarını tüm kristallere genişletti 
 | 
 
1882 
 | 
  
Jacques
  ve Pierre Curie, kristal simetri açısından piezoelektrik görünüm için
  koşulları açıkladı 
 | 
 
1883 
 | 
  
Aron,
  Kirchhoff’un metodundaki elastik sabitleri daha ayrıntılı olarak türetti 
 | 
 
1884 
 | 
  
Minnigerode,
  fiziksel olayların simetrisi kuralını ileri sürdü 
 | 
 
1884 
 | 
  
Mallard,
  piroelektrik kristalleri tayin etmek için simetri kavramını dikkate aldı 
 | 
 
1884 
 | 
  
Pierre
  Curie, fiziksel büyüklükleri de kapsayan simetri üzerinde çalıştı 
 | 
 
1890-91 
 | 
  
A.M.
  Schönflies ve E.S. Fedorov, birbirinden bağımsız olarak 3 boyutta 230 uzay
  grubu çıkardı 
 | 
 
1893 
 | 
  
Sophus
  Lie ve Friedrich Engel, 'Theorie der Transformationsgruppen'i yayımladı 
 | 
 
1894 
 | 
  
Curie,
  fiziksel olaylara simetrinin uygulanması için Curie prensibini yayımladı 
 | 
 
1905 
 | 
  
Einstein,
  ünlü makalesinde Lorentz dönüşümlerinin izlediği bir dizi fiziksel varsayım
  yayımladı 
 | 
 
1895-1910 
 | 
  
Frobenius
  ve Schur, grup temsili teorisini yarattılar 
 | 
 
1912 
 | 
  
Von
  Laue ve Friedrich ve Knipping, X-ışını kırınımı yoluyla kristallerin örgü
  yapısı için deneysel kanıtlar gösterildi 
 | 
 
1915 
 | 
  
Amalie
  Emmy Noether, simetriler ve korunum yasaları arasında ilişki kuran ünlü
  teoremini yayımladı 
 | 
 
1918 
 | 
  
Hermann
  Weyl, gravitasyon ve elektromagnetizma için klasik birleşik alan teorisi sundu 
 | 
 
1924 
 | 
  
S.
  N. Bose, fotonlar için Bose-Einstein istatistiğini tanıttı 
 | 
 
1925 
 | 
  
Wolfgang
  Pauli, daha sonra elektronların durumları için 'Pauli ilkesi' olarak
  adlandırılan 'dışlama ilkesini' önerir 
 | 
 
1926 
 | 
  
Max
  Born, Werner Heisenberg ve Pascual Jordan, açısal momentum ve spin 1/2'nin
  kuantum teorisini tanıttı 
 | 
 
1926 
 | 
  
Fermi
  ve Dirac, Fermi-Dirac istatistiklerini tanımladı  
 | 
 
1927-28 
 | 
  
Fritz
  London ve Weyl, toplam elektrik yükü korunan miktar olarak ayar dönüşümlerini
  kuantum teorisine dahil etti 
 | 
 
1928 
 | 
  
Dirac,
  spin 1/2 parpartiküller için göreli bir dalga denklemi önerdi 
 | 
 
1928 
 | 
  
Weyl
  'Grup Teorisi ve Kuantum Mekaniği' ni yayımladı 
 | 
 
1929 
 | 
  
Felix
  Bloch, periyodik potansiyellerde elektron dalgası fonksiyonlarını tanımladı 
 | 
 
1929 
 | 
  
Hans
  Bethe, kristal alan simetrisinden kaynaklanan atomik seviyelerin bölünmesini
  türetti 
 | 
 
1930 
 | 
  
Eugene
  Wigner, moleküler konfigürasyon simetrisinin titreşim spektrumu üzerindeki
  etkilerini inceledi 
 | 
 
1931 
 | 
  
Wigner,
  kuantum teorisine zaman ters simetrisini tanıttı ve 'grup teorisi ve atomik
  spektrumların kuantum mekaniğine uygulanmasını' yayımladı 
 | 
 
1931 
 | 
  
Pauling,
  orbitallerin simetrilerini kullanarak kimyasal bağlanma teorisini inceledi 
 | 
 
1931 
 | 
  
Dirac,
  ilk antipartikül olan pozitronu tahmin etti 
 | 
 
1932 
 | 
  
Heisenberg,
  nükleer teoride protonlar ve nötronlar arasında bir simetri sundu, bu daha
  sonra izospin simetrisi olarak adlandırıldı 
 | 
 
1932 
 | 
  
Carl
  Anderson, ilk antipartikül olan pozitronu bir kozmik ışın deneyinde buldu 
 | 
 
1932 
 | 
  
B.L
  van der Waerden, 'Kuantum Mekaniğinde Grup Teorik Yöntemi'ni yayımladı 
 | 
 
1935 
 | 
  
V.
  Fock, SO(4) simetrisinden t H-atomu spektrumunu üretti 
 | 
 
1936 
 | 
  
Heisenberg,
  partikül ve antipartikül durumları birleştiren bir simetri operasyonu olarak
  yük konjugasyonunu (C) tanıttı 
 | 
 
1936 
 | 
  
Frederick
  Seitz, uzay gruplarının, kristal latislerin simetri gruplarını temsil
  teorisini ortaya koydu 
 | 
 
1937 
 | 
  
HA.
  Jahn ve E. Teller, moleküler konfigürasyonların simetrisi ile dejenere
  moleküler elektron orbitallerinin stabilitesi (Jahn-Teller etkisi) arasında
  bir bağlantı oluşturdu 
 | 
 
1939 
 | 
  
Wigner,
  Poincaré grubunun üniter temsillerini inceleyerek tüm göreli dalga
  denklemlerini ve kuantum alanların dönüşüm özelliklerinin sınıflandırılmasını
  sağladı 
 | 
 
1940 
 | 
  
Pauli,
  spin-istatistik teoremini kanıtldı (yarı-tamsayı spinli partiküllerin Fermi-Dirac
  istatistikleri vardır, tamsayı spinli olanlar bozonlardır) 
 | 
 
1948 
 | 
  
H.S.M.
  Coxeter 'Düzenli Politoplar'ı yayımladı 
 | 
 
1954 
 | 
  
Yang
  ve Mills, iç simetri olarak yerel izospin dönüşümlerini tanıttı 
 | 
 
1954 
 | 
  
Wick,
  Wightman ve Wigner, süperseçim kuralı kavramını tanıttı 
 | 
 
1954-55 
 | 
  
Lüders
  ve Pauli, PCT teoremi, uzay inversiyonu (P), yük konjugasyonu (C) ve zaman
  tersini (T) içeren yerel bir kuantum alan teorisinde bu dönüşümlerin PCT
  ürününün her zaman bir simetri olduğu kanıtlandı 
 | 
 
1956 
 | 
  
C.S.
  Wu, C.N. Yang ve T-D. Lee tarafından ileri sürülen parite kırıcı zayıf bir
  etkileşimi deneysel olarak doğruladı 
 | 
 
1959-61 
 | 
  
Heisenberg,
  Goldstone ve Nambu, göreceli kuantum alan teorisinin temel durumunun (vakum)
  Hamiltonian'ın tam küresel simetrisinden yoksun olabileceğini ve bu
  'kendiliğinden simetri kırılması’na kitlesel uyarımların (Goldstone
  bozonları) eşlik etmesi gerektiğini önerdi 
 | 
 
1961 
 | 
  
Murray
  Gell-Mann ve Yuval Neeman, SU(3)'ü güçlü etkileşimler (sekiz katlı yol) için
  bir simetri olarak önerdi 
 | 
 
1964 
 | 
  
Gell-Mann
  ve Zweig, SU (3) simetrisini hesaplamak için yeni, daha derin, kuantum
  seviyeleri, kuarklar önerdi 
 | 
 
1964 
 | 
  
J.W.
  Cronin ve W.L. Fitch, zayıf etkileşimin CP kırma kısmını deneysel olarak buldu 
 | 
 
1964 
 | 
  
Higgs
  ve diğerleri, kendiliğinden kırılmış ayar simetrilerinin Goldstone bozonları
  değil, büyük vektör mezonları olduğunu buldular 
 | 
 
1965 
 | 
  
R.B.
  Woodward ve R. Hoffman, 'Woodward-Hoffman kuralları'nda yörünge simetrisinin
  korunmasının moleküler reaksiyonların seyrini nasıl etkilediğini açıkladı 
 | 
 
1967 
 | 
  
Sheldon
  Glashow, Steven Weinberg, Abdus Salam, elektrozayıf kuvvet ve simetri kırılması
  ile ilgili tahminde bulundular 
 | 
 
1973-74 
 | 
  
Şu
  anda kabul edilen partikül fiziği Standart Modeli’nin temel özellikleri
  belirlendi 
 | 
 
1977 
 | 
  
Roger
  Penrose, sadece iki farklı karo ve yaklaşık 5-kat simetri kullanarak düzlemin
  bir aperiodik döşemesini gösterdi 
 | 
 
1984 
 | 
  
D.
  Shechtman, laboratuvarda, geleneksel olarak var olması beklenmeyen
  dodekahedral yapının kanıtı olan ilk kuasikristali buldu 
 | 
 
1985 
 | 
  
Curl,
  Kroto, Smalley ve arkadaşları, bir helyum jetinde lazerle buharlaşan grafiti
  vasıtasıyla ilk gözlenen C60 moleküllerini üretti 
 | 
 
https://en.wikipedia.org/wiki/Symmetry_(physics)
http://www.theophys.kth.se/mathphys/SYM/sym_history.html
7 Nisan 2020
GERİ
(simetri)