Kelvin-Helmholtz mekanizması, bir yıldızın veya bir gezegenin yüzeyi soğuduğunda meydana gelen astronomik bir prosestir. Soğuma, iç basıncın düşmesine neden olacağından yıldız veya gezegen küçültür ve çekirdeği ısınır. Bu mekanizma Jüpiter ve Satürn'de ve merkezi sıcaklıkları hidrojen füzyonuna girecek kadar yüksek olmayan kahverengi cücelerde belirgindir. Jüpiter'in bu mekanizma yoluyla Güneş'ten aldığından daha fazla enerji yaydığı tahmin edilmektedir, ancak Satürn için böyle olmayabilir. Sonra gelen proses, Jüpiter'in her yıl iki santimetre küçülmesine neden olur. Bununla birlikte, Patrick Irwin kitabında (2009), yalnızca 1 mm/yıl küçülme verir; bu, 2 cm/yıl'a karşılık gelen 150 W/m2 yerine 7.485 W/m2 bir iç akıya karşılık gelen değerdir (çok yüksek bir değer).
Mekanizma ilk olarak Kelvin ve Helmholtz tarafından on
dokuzuncu yüzyılın sonlarında Güneş'in enerji kaynağını açıklamak için
önerildi. On dokuzuncu yüzyılın ortalarına gelindiğinde, enerjinin korunumu
kabul edilmişti ve bu fizik yasasının snuçlarından biri, Güneş'in parlamaya
devam edebilmesi için bir miktar enerji kaynağına sahip olması gerektiğidir.
Nükleer reaksiyonlar bilinmediğinden, solar enerji kaynağı için temel aday gravitasyonal
daralmasıydı.
Ancak, kısa süre sonra Sir Arthur Eddington ve diğer bilim
adamları tarafından Kelvin-Helmholtz mekanizması yoluyla elde edilebilen toplam
enerji miktarının, Güneş'in milyonlarca yıl parlamasına izin verdiği fark
edildi. (Jeolojik ve biyolojik kanıtlar Yeryüzünün yaşı için milyarlarca yıl
der; oysa Kelvin, Yeryüzünün milyarlarca değil milyonlarca yaşında olduğunu
iddia etmiştir) Güneş enerjisinin gerçek kaynağı, Hans Bethe'nin nükleer füzyon
olduğunu gösterdiği 1930'lara kadar belirsizliğini korudu.
https://en.wikipedia.org/wiki/Kelvin%E2%80%93Helmholtz_mechanism
25 Nisan 2021
