Dört iç gezegen yoğun kayaç bir yapıya sahiptir. Doğal
uyduları ya çok azdır ya da hiç yoktur. Gezegen halkaları bulunmaz. Yüksek
ergime noktasına sahip olan minerallerden oluşmuştur. Silikatlar katı taşküreyi
ve yarı akışkan mantoyu oluşturur. Demir ve nikel gibi metaller ise
gezegenlerin çekirdeğini oluşturur. İç gezegenlerden üçünün (Venüs, Dünya ve
Mars) önemli birer atmosferi vardır. Hepsinde gök taşlarının oluşturduğu
kraterler ve yanardağlar ile yarık vadiler gibi tektonik yüzey şekilleri
bulunur.
Merkür, Güneş'e
en yakın ve en küçük (0.055 Dünya kütlesi) gezegendir. Gök taşı kraterlerinden
başka bilinen tek jeolojik özelliği; büyük bir olasılıkla oluşumunun başlarında
geçirdiği büzülme döneminde oluşmuş olan "kırışıklık sırtları"dır. Uydu
sayısı: 0.
Venüs, boyut
olarak Dünya'ya yakındır (0.815 Dünya kütlesi) ve Dünya'ya benzer şekilde demir
çekirdeğin çevresinde kalın silikat bir mantosu, önemli seviyelerde bir atmosferi
vardır, ayrıca iç jeolojik etkinliğin varlığına dair kanıtlar mevcuttur. Uydu
sayısı: 0.
Dünya, iç
gezegenlerin içinde en büyük ve en yoğun olandır. Jeolojik etkinliğinin devam
ettiği ve üzerinde yaşam olduğu bilinen tek gezegendir. Sıvı su küresi (hidrosfer)
Yer benzeri gezegenler arasında eşsizdir ve levha hareketlerinin gözlemlendiği
tek gezegendir. Uydu sayısı: 1.
Mars, Dünya ve
Venüs'ten küçüktür (0,107 Dünya kütlesi). Çoğunlukla karbon dioksitten oluşan
önemli bir atmosferi vardır. Uydu sayısı: 2.
Asteroitler, asıl
olarak kaya ve uçucu olmayan minerallerden oluşan küçük, güneş sistemi gök
cisimleridir. Ana asteroit kuşağı Mars ile Jüpiter arasında, Güneş'ten 2,3 ile
3,3 AB (Astronomik Birim) uzaklıktadır.
İç gezegenler. Soldan sağa: Merkür, Venüs, Dünya ve Mars (boyutlar
ölçeklidir.)
https://tr.wikipedia.org/wiki/G%C3%BCne%C5%9F_Sistemi
6 Eylül 2019
GERİ (astrofizik)
