Prof. Dr. Bilsen Beşergil: Bağlamsalcılık (contextualism)

Epistemik bağlamsalcılık olarak da bilinen bağlamsalcılık, felsefede bir eylemin, ifadenin veya ifadenin gerçekleştiği bağlamı vurgulayan görüşler topluluğudur. Bağlamsalcılığın savunucuları, bazı önemli açılardan, eylemin, söylemin veya ifadenin yalnızca o bağlama göre anlaşılabileceğini iddia ederler. Bazı filozoflar bağlam-bağımlılığının göreceliliğe yol açabileceğine inanırlar.

Etikte, ‘bağlamsalcı’ görüşler genellikle durumsal etikle veya moral görecilikle yakından ilişkilidir. (Etik veya moral felsefesi, ‘doğru ve yanlış davranış kavramlarını sistemleştirmeyi, savunmayı ve önermeyi içeren’ bir felsefe dalıdır.

Mimarlıkta bağlamsalcılık, modern bina tiplerinin geleneksel bir şehre alışkın olan kentsel formlarla uyumlu hale getirildiği bir tasarım teorisidir.

Epistemolojide bağlamsalcılık, ‘bilir’ kelimesinin bağlama duyarlı olarak ele alınmasıdır. Bağlama duyarlı ifadeler, ‘farklı kullanım bağlamlarına göre farklı önermeleri ifade eden’ ifadelerdir. Örneğin, genel olarak bağlam-duyarlı olarak kabul edilen bazı terimler, 'ben', 'burada' ve 'şimdi' gibi dizinlerdir; 'Ben' tüm kullanım bağlamlarında sabit bir dilsel anlama sahipken, kime atıfta bulunduğu bağlama göre değişir. Benzer şekilde, epistemik bağlamcılar, 'bilir' kelimesinin bağlama duyarlı olduğunu ve bazı farklı bağlamlarda farklı ilişkileri ifade ettiğini iddia ederler.

Bağlamcı bilgi açıklamaları, özellikle şüphecilik sorununa yanıt olarak, 20. yüzyılın sonlarına doğru giderek daha popüler hale geldi. Çağdaş bağlamsalcılar arasında Michael Blome-Tillmann, Michael Williams, Stewart Cohen, Keith DeRose, David Lewis, Gail Stine ve George Mattey bulunmaktadır.