Einstein'a göre, gravite bir kuvvet değil, uzay-zamanın
kendisinin bir özelliğidir. Şimdiye kadar graviteyi, elektromagnetizma ve
nükleer kuvvetler için önemli olan başka bir kuantum kuvveti olarak ele almak
için yapılan tüm girişimler başarısız oldu; döngü kuantum gravite, gravitenin
bir kuvvet olarak işlemlenmesi değil, doğrudan Einstein'ın geometrik
formülasyonuna dayanan bir kuantum gravite teorisi geliştirme girişimidir. Bunu
yapmak için, LQG teorisinde uzay ve zaman, enerji ve momentum gibi niceliklerin
kuantum mekaniğinde nicelendirilme şekline benzer şekilde ölçülür.
Teori, tıpkı atomların ayrık enerji seviyeleri ve
elektromagnetizma kuantum teorisindeki fotonlar gibi kuantizasyondan dolayı,
uzay ve zamanın doğrudan granüler ve ayrık olduğu fiziksel bir uzay-zaman resmi
verir. Kuantize bir uzayın sonucu, minimum bir mesafenin mevcut olmasıdır.
LQG, uzay yapısının son derece ince bir yapıya veya ağa
(şebeke) dokunmuş sonlu ilmeklerden oluştuğunu varsayar. Bu döngü ağlarına spin
ağları denir. Bir spin ağının veya spin köpüğün evrimi, yaklaşık 10−35
metre olan bir Planck uzunluğunda ölçeğe sahiptir (daha küçük ölçekler
anlamsızdır). Sonuç olarak, sadece madde değil, mekânın kendisi de atomik bir
yapıyı tercih eder.
Geniş araştırma alanları dünya çapında yaklaşık 30 araştırma
grubunu içermektedir. Hepsi kuantum uzayın temel fiziksel varsayımlarını ve
matematiksel tanımını paylaşır. Araştırma iki yönde gelişmiştir; daha
geleneksel kanonik döngü kuantum gravite ve spin köpüğü teorisi denilen daha
yeni kovaryant döngü kuantum gravite.
Döngü kuantum gravitenin doğrudan bir sonucu olarak en
gelişmiş teoriye döngü kuantum kozmolojisi (LQC) denir.
https://en.wikipedia.org/wiki/Loop_quantum_gravity
24 Mart 2020
