Yer’in Geleceği (future of earth)

Yer’in biyolojik ve jeolojik geleceği, birkaç uzun vadeli sonucun olası etkilerine dayanarak tahmin edilebilir. Bunlar, Yer yüzeyindeki kimyayı, gezegenin iç kısmının soğuma hızını, solar sistemdeki diğer nesnelerle gravitasyonal etkileşimleri ve Güneş'in aydınlığındaki sürekli artışı kapsar. Bu ekstrapolasyondaki belirsiz faktör, insanların getirdiği ve gezegende önemli değişikliklere neden olabilecek teknolojilerin (iklim mühendisliği gibi) etkisidir.

Mevcut Holosen tükenmesi ve etkileri beş milyon yıla kadar sürebilir (teknolojiyle). Buna karşılık, teknoloji insanlığın yok olmasına neden olabilir ve gezegeni yalnızca uzun vadeli doğal proseslerden kaynaklanan daha yavaş bir evrim hızına kademeli olarak geri döndürür.

Yüz milyonlarca yıllık zaman aralıklarıyla, rastgele gök olayları biyosfer için küresel bir risk oluşturur ve bu da kitlesel yok oluşlara neden olabilir. Bunlar, kuyrukluyıldızların veya asteroitlerin darbelerini ve Güneş'in 100 ışık yılı yarıçapı içinde süpernova adı verilen büyük bir yıldız patlaması olasılığını içerir.

Diğer büyük ölçekli jeolojik olaylar da öngörülebilir. Milankovitch teorisi, gezegenin en azından kuvaterner buzullaşması sona erene kadar buzul dönemlerinden geçmeye devam edeceğini öngörüyor.

Bu periyotlar, Yer’in yörüngesindeki eksantriklik, eksenel eğim ve devinimdeki değişimlerden kaynaklanır. Devam eden süper kıta döngüsünün bir parçası olarak, levha tektoniği muhtemelen 250-350 milyon yıl içinde bir süper kıta ile sonuçlanacaktır. Önümüzdeki 1.5-4.5 milyar yıl içinde bir süre, Yer’in eksenel eğimi, 900 'ye kadar eksenel eğimdeki değişikliklerle kaotik değişimler geçirmeye başlayabilir.

Güneş'in aydınlığı giderek artacak ve Yer’e ulaşan solar radyasyonda artışa neden olacaktır. Bu, atmosferdeki karbondioksit seviyesinde bir azalmaya ve silikat minerallerinin daha yüksek oranda ayrışmasına yolaçacaktır. Bundan yaklaşık 600 milyon yıl sonra, karbondioksit seviyesi, ağaçların kullandğı C3 karbon sabitleme fotosentezini sürdürmek için gereken seviyenin altına düşecektir.

Bazı bitkiler C4 karbon fiksasyon yöntemini kullanır ve milyonda 10 parça kadar düşük karbondioksit konsantrasyonlarında kalmalarına izin verir. Bununla birlikte, uzun vadeli eğilim, bitki yaşamının tamamen yok olmasıdır. Bitkiler Yer’deki besin zincirinin temelini oluşturduğundan, bitkilerin neslinin tükenmesi neredeyse tüm hayvan yaşamının ölümü olacaktır.

Yaklaşık bir milyar yıl içinde, solar aydınlık, şu anda olduğundan% 10 daha yüksek olacak ve atmosferin ‘nemli bir sera’ haline gelmesine ve okyanusların hızla buharlaşmasına neden olacak, levha tektoniği ve onlarla birlikte tüm karbon döngüsü sona erebilecektir.

Bu olayın ardından, yaklaşık 2-3 milyar yıl içinde, gezegenin magnetik dinamosu durabilir, manyetosferin çürümesine ve dış atmosferden hızla uçucu madde kaybına neden olabilir.

Bundan dört milyar yıl sonra, Yer’in yüzey sıcaklığındaki artış, yüzeyi eritecek kadar ısıtarak, kaçak bir sera etkisine neden olacak ve bu noktada, Yer’deki tüm yaşam yok olacaktır. Gezegenin en olası kaderi, yıldızın kırmızı dev aşamasına girip gezegenin şu anki yörüngesinin ötesine genişledikten sonra yaklaşık 7,5 milyar yıl içinde Güneş tarafından absorbe edilmesidir.

(a) Güneş’in, zamanımızdan yaklaşık 7 milyar yıl sonra kırmızı dev aşamaya girmesinin ardından yakılmış Yer’in konjonktürel çizimi, (b) göksel nesnelerin Yer üzerindeki etkisine dair kanıtlar gösteren, Arizona'nın Flagstaff'daki Barringer Meteor Krateri, (c) kırmızı dev fazındaki tahmini boyutuna kıyasla, şimdiki Güneş'in (şimdi ana-dizide) büyüklüğü, (d) Güneşin 8 milyar yıl içinde üreteceğine benzer bir gezegensel bulutsusu (nebula) olan Helix nebula

https://en.wikipedia.org/wiki/Future_of_Earth

16 Ekim 2020
26 Nisan 2023

 

GERİ (yeryüzü)
GERİ (jeoloji)
GERİ (yeryüzü tablo)