Suyun Yer’deki kökeni gezegen bilimi, astronomi ve astrobiyoloji alanlarındaki birçok araştırmanın konusudur. Yer, yüzeyinde sıvı su okyanuslarının bulunması nedeniyle Solar Sistemdeki kayalık gezegenler arasında benzersizdir. Bilinen tüm yaşam formları için gerekli olan sıvı su, gezegenin Güneş'ten suyunu kaybetmeyecek kadar uzakta (yaşanabilir bölge olarak bilinir) olması nedeniyle Yer yüzeyinde varlığını sürdürüyor.
Uzun zamandırYer’deki
suyun, gezegenin proto-gezegen diski bölgesinden kaynaklanmadığı düşünülüyordu.
Bunun yerine, suyun ve diğer uçucu maddelerin Yer’e tarihinin ilerleyen
dönemlerinde dış Solar Sistem’den gelmiş olması gerektiği varsayıldı. Ancak son
araştırmalar, Yer’deki hidrojenin okyanusların oluşumunda rol oynadığını gösteriyor.
Suyun Yer’e, asteroit kuşağının dış kenarlarındaki asteroitlere benzer
bileşimdeki buzlu gezegenlerin çarpmasıyla ulaştığına dair kanıtlar olduğundan,
iki fikir birbirini dışlamıyor.
Yer’in su envanteri
Yer’in yüzeyinin
çoğunluğu okyanuslarla kaplı olsa da, bu okyanuslar gezegenin kütlesinin
yalnızca küçük bir kısmını oluşturuyor. Yer okyanuslarının kütlesinin 1.37 × 1021
kg olduğu tahmin edilmektedir; bu, Yer’in toplam kütlesinin (6.0 × 1024
kg) %0,023'üne karşılık gelir. Buzda, göllerde, nehirlerde, yeraltı suyunda ve
atmosferik su buharında ilave 5.0 × 1020 kg su bulunduğu tahmin
edilmektedir. Ayrıca Yer’in kabuğunda, mantosunda ve çekirdeğinde de önemli
miktarda su depolanır.
Yüzeyde bulunan moleküler
H2O'nun aksine, iç kısımdaki su esas olarak hidratlı mineraller
halinde veya susuz minerallerdeki oksijen atomlarına bağlı eser miktarda
hidrojen olarak bulunur. Yüzeydeki hidratlı silikatlar, okyanus kabuğunun
kıtasal kabuğun altına daldığı yakınsak plaka sınırlarındaki mantoya su taşır.
Sınırlı örnekler nedeniyle mantonun toplam su içeriğini tahmin etmek zor olsa
da, Yer okyanuslarının kütlesinin yaklaşık üç katı burada depolanmış olabilir.
Benzer şekilde, Yer’in çekirdeği, okyanustakinin dört ila beş katı kadar
hidrojen içerebilir.
1 Kaım 2024
GERİ (su)
