Genel görelilikte, yapışkan bead (tane, boncuk, vs.) argümanı, gravitasyonal radyasyonunun genel görelilik tarafından tahmin edildiğini ve fiziksel etkileri olabileceğini göstermek için tasarlanmış basit bir düşünce deneyidir. Bu iddialar yaklaşık 1955'ten önce geniş çapta kabul edilmedi, ancak bead argümanının tanıtılmasından sonra tüm şüpheler yokoldu.
Argüman genellikle onu popülerleştiren Hermann Bondi'ye
atfedilir, ancak başlangıçta Richard Feynman tarafından anonim olarak
önerilmiştir.
Bu düşünce deneyi ilk olarak 1957'de Kuzey Karolina'daki
Chapel Hill'deki bir konferansta Feynman (‘Bay Smith’ takma adı altında)
tarafından tanımlandı ve daha sonra özel mektubunda ele alındı:
Feynman'ın yerçekimi dalgası dedektörü: Sert bir çubuk üzerinde serbestçe
(ancak az miktarda sürtünme ile) kayan iki beaddir. Dalga çubuğun üzerinden
geçerken, atomik kuvvetler çubuğun uzunluğunu sabit tutar, ancak iki bead
arasındaki uygun mesafe salınım yapar. Böylece beadler çubuğa sürtünerek ısıyı
yayar.
Gravitasyonal dalgalar çoğunlukla enine olduğundan, çubuğun
dalganın yayılma yönüne dik olarak yönlendirilmesi gerekir.
https://en.wikipedia.org/wiki/Sticky_bead_argument
25 Temmuz 2021
GERİ (richard feynman)
