·
Güneş rüzgarı
·
Gezegensel magnetosfer ve iyonosfer
·
Kutup ışıkları
·
Kozmik ışınlar
·
Sinkrotron radyasyonu
Uzay fiziği, uzay havası çalışmalarının temel bir parçasıdır
ve sadece evreni anlamada değil, aynı zamanda iletişim ve hava uydularının
operasyonları da dahil olmak üzere pratik günlük yaşam için önemli etkilere
sahiptir.
Uzay fiziği, uzay havası çalışmalarının temel bir parçasıdır
ve sadece evreni anlamada değil, aynı zamanda iletişim ve hava uydularının
operasyonları da dahil olmak üzere pratik günlük yaşam için önemli etkilere
sahiptir.
Uzay fiziği astrofiziksel plazmadan ve güneş sistemi’nin
ötesinde benzer plazma fenomenlerini inceleyen astrofizik alanından farklıdır.
Uzay fiziği, teori ve astronomik gözlemin çıkarılmasını gerektiren
astrofiziksel plazmanın aksine, yüksek irtifa roketlerinden ve uzay aracından ‘yerinde
ölçümleri’ kullanır.
Uzay fiziği, 1950'lerin başında, Van Allen liderliğindeki
bir ekibin ilk roketleri 110 km yüksekliğe kadar fırlatılılıp ilk ‘yerinde
ölçümler’in alınmasına kadar ciddi bir şekilde başlamadı. 1958'de, ilk ABD
uydusunda bir Geiger sayacı olan Explorer 1, Dünya'nın radyasyon kayışlarını
tespit etti (bunlar daha sonra Van Allen kayışları olarak adlandırıldı).
Dünyanın magnetik alanı ile gezegenler arası uzay arasındaki
sınır Explorer 10 tarafından incelendi. Bunlar arasında WIND (uzay aracı),
(1994), Advanced Composition Explorer (ACE), Ulysses, 2008'deki Yıldızlararası
Sınır Gezgini (IBEX) ve Parker Solar Probe yer alıyor. STEREO ve Solar ve
Heliospheric Observatory (SOHO) gibi diğer uzay araçları güneşi inceleyecekti.
https://en.wikipedia.org/wiki/Space_physics
21 Nisan 2020
GERİ
(fizik)
GERİ
(modern fizik)
