Bilim adamları çevremizdeki her şeyin arkasında olan dört
temel güç tanımladılar. Bunlar, elektromagnetik kuvvet (elektrik ve magnetizma
kaynağı), zayıf kuvvet (radyoaktivite ile ilgili), güçlü kuvvet (atom içindeki
protonları ve nötronları bağlayan kuvvet) ve gravitasyonal kuvvettir.
Kuantum teorisi, atomik seviyeyle ilgili ilk üç kuvvet
türünü açıklayabilir, ancak büyük nesneler için uygulanamaz. Bu nedenle,
gravitasyonal kuvvet, sadece astronomi biliminde uygulanır.
Kuantum teorisi ve gravitasyon teorisi eş anlı olarak
hepsini açıklayabilir, ancak bilim adamlarının hem kuantum teorisini hem de
gravitasyon teorisini birlikte açıklayabilecek bir teori bulmaları gerekiyor: ‘her
şeyin teorisi’. Süpergravite teorisi, her koşula uygulanabilir bir teori
oluşturmak için bu amaç etrafında döner.
Tarihsel Bakış
Süpersimetri, süpergravite, mSUGRA, maksimal SUGRA, ve
ikinci süpersicim devrimi olarak adlandırılan, birbirleriyle çeşitli yönlerden
ilişkili pek çok araştırma ve çalışma konuları vardır; aşağıda, tarlhsel olarak
tipik bazı örnekler verilmiştir.
1973: 4 boyutlu süpergravitenin ilk modeli, gerçekçi bir model
olasılığı için kendiliğinden süpersimetrinin kırılmasının önemini vurgulayan
Dmitri Vasilievich Volkov und Vyacheslav A. Soroka tarafından formüle edildi. (Süpergravite)
1975: Dick Arnowitt ve Pran Nath tarafından ilk yerel süpersimetri
teorisi önerildi ve ayar süpersimetri olarak adlandırıldı. (Ayar süpersimetri)
1976: 4 boyutlu süpergravitenin minimal modeli (kırılmamış yerel
süpersimetriyle) 1976’da Dan Freedman, Sergio Ferrara ve Peter van
Nieuwenhuizen tarafından detaylı olarak kuruldu. Spin 3/2 alanının sürekli
olarak birleştirilip birleştirilmemesinin ana konusu, bağımsız olarak 4 boyutlu
modeli öneren Deser ve Zumino tarafından çözüldü. (Süpergravite)
Hızla çeşitli boyutlarda birçok
farklı teoriye genelleştirildi ve ek (N) süpersimetrileri içeriyordu. N>1
süpergravite teorilerine genellikle genişletilmiş süpergravite (SUEGRA) denir.
Bazı süpergravite teorilerinin, boyutsal indirgeme yoluyla bazı yüksek boyutlu
süpergravite teorileri ile ilişkili olduğu gösterilmiştir. (Süpergravite SUEGRA)
1919: Elde edilen teoriler bazen, 1919 yılında 5 boyutlu bir
gravitasyonal teori kurmuş olan Kaluza ve Klein adına ithafen Kaluza – Klein teorileri olarak anılır. (Süpergravite)
1978: Eugène Cremmer, Bernard Julia and Joël Scherk (CJS), bir 11
boyutlu süpergravite teorisi için klasik eylemi buldu. (11D: maksimal SUGRA)
1980: Bernard de Wit ve Hermann Nicolai, Local SU (8) değişmezliği
ile D = 11 süpergravitede alternatif bir teori buldu. (11D: maksimal SUGRA)
1980: Peter Freund ve M. A. Rubin, tüm SUSY jeneratörlerini koruyan
11 boyuttan kompaktlaşmanın iki şekilde gerçekleşebileceğini, sadece 4 veya 7
makroskopik boyut bıraktığını, diğerlerinin de kompakt olduğunu gösterdi. (11D: maksimal SUGRA)
1981: Ed Witten, 11'i, Standart Modelin ölçü gruplarını içerecek
kadar büyük boyutlarda, güçlü etkileşimler için SU(3) ve elektrozayıf
etkileşimler için SU(2) x U(1) olarak gösterdi. (11D: maksimal SUGRA)
1982: Ali Chamseddine, Richard Arnowitt ve Pran Nath tarafından Süpersimetrinin
(SUSY) süper Higgs mekanizmasıyla kırıldığı N = 1 süpergravte çerçevesinde
gerçekçi bir partikül etkileşimleri modeli oluşturuldu. (mSUGRA)
1990’ların başları: Nispeten sessiz bir dönem vardı; ancak, birkaç
önemli araç geliştirilmiştir. (İkinci
süpersicim devrimi)
Güncel temel etkileşimleri birleştirme girişimleri
https://en.wikipedia.org/wiki/Supergravity
21 Mart 2020
