Sonsuz ışığın zirvesi (PEL), her zaman güneş ışığı altında
olan astronomik bir cismin yüzeyinde varsayımsal bir noktadır. Böyle bir pik
nokta yüksek enlem, yüksek yükseklik ve çok küçük eksenel eğime sahip bir gövde
üzerinde olmalıdır. Bu zirvelerin varlığı ilk olarak 1837'de Beer ve Mädler
tarafından öne sürüldü; lunar kutup dağları için, “.. bu zirvelerin çoğunda
(Yer’in neden olduğu tutulmalar hariç) sonsuz güneş ışığı var" dediler.
Bu kutup zirvelerinden daha sonra 1879'da Camille Flammarion
bahsetti ve Ay’ın kutuplarında sonsuz ışık resimleri olabileceğini öne sürdü.
PEL'ler, orada bulunan bir elektrikli cihazın, yılın veya günün saatine ve güne
bakılmaksızın güneş enerjisi alma yeteneğinden ve nispeten sabit sıcaklık
aralığından dolayı, uzay araştırmaları ve kolonizasyon için avantajlı
olacaktır.
Lunar Reconnaissance Orbiter (LRO) tarafından toplanan
detaylı lunar topografyası, Ay'daki hiçbir noktanın hem kış hem de yaz boyunca
sürekli ışık almadığını, ancak çok uzun güneş ışığı dönemlerine sahip krater
kenarlarındaki noktaların mevcut olduğunu düşündürmektedir.
Lunar güney kutbu; zamanın %80'inden daha fazla süre
aydınlatılan 4
tepe noktası tespit edilmiştir
https://en.wikipedia.org/wiki/Peak_of_eternal_light
28 Eylül 2020
GERİ (ay)
GERİ
(ayın yüzeyi ve özellikler)
