Sonlandırma şoku, heliosferde, yerel yıldızlararası ortamla etkileşimler nedeniyle solar rüzgarının sesaltı hıza (Güneş'e göre) yavaşladığı noktadır. Bu, sıkıştırmaya, ısınmaya ve magnetik alanda bir değişikliğe neden olur. Solar sistemde, sonlandırma şokunun Güneş'ten 75 – 90 astronomik birim mesafede olduğuna inanılıyor. Voyager 1, 2004'te Güneş’in sonlandırma şokunu geçti, ardından 2007'de Voyager 2 izledi.
Şok, solar rüzgarı partiküllerinin Güneş'ten yaklaşık 400
km/s hızla yayılması, ses hızının (yıldızlararası ortamda) yaklaşık 100 km/s
olması nedeniyle ortaya çıkar. (tam hız, önemli ölçüde dalgalanan yoğunluğa
bağlıdır.
Yıldızlararası ortam, yoğunluğu çok düşük olmasına rağmen,
yine de kendisiyle bağlantılı nispeten sabit bir basınca sahiptir; solar
rüzgarından gelen basınç, Güneş'ten uzaklığın karesi ile azalır. Güneş'ten
yeterince uzaklaşıldıkça, solar rüzgarın basıncı, yıldızlararası ortamın
basıncına karşı süpersonik akışı artık koruyamayacağı yere düşer, bu noktada
solar rüzgarı ses hızının altına yavaşlar ve bir şok dalgasına neden olur.
Güneş'in ötesinde, sonlandırma şokunu, iki basıncın eşitlendiği ve solar
rüzgarı partiküllerinin yıldızlararası ortam tarafından durdurulduğu heliopause
izler.
https://en.wikipedia.org/wiki/Heliosphere#Termination_shock
5 Kasım 2020
