Solar gözlem, Güneş'i ve davranışını ve Yeryüzü ile ve solar sistemin geri kalanıyla olan ilişkisini inceleyen bilimsel bir araştırmadır. Planlı solar seyri binlerce yıl önce başladı. Bu ilk çağı takiben solar gözlemler 1600'lerde teleskoplar, ardından yirminci yüzyılda uydularla araştırılmaya başlandı.
Tarih öncesi
Stratigrafik veriler, solar döngülerin yüz milyonlarca yıl
boyunca gerçekleştiğini göstermektedir; prekambriyen tortul kayaçlardaki varve
(yıllık tortu veya tortul kaya tabakası) ölçümleri, döngüye karşılık gelen
tabaka kalınlığında tekrarlayan zirveleri ortaya çıkarmıştır.
Ağaç halkalarının analizi, geçmiş solar döngülerinin
ayrıntılı bir resmini ortaya çıkardı: Dendrokronolojik (tree-ring dating) olarak
tarihlenen radyokarbon konsantrasyonları, 11400 yılı kapsayan güneş lekesi
aktivitesinin yeniden yapılandırılmasına izin verdi.
Erken dönem
gözlemleri
Babilliler zamanından beri solar aktivite ve ilgili olaylar
düzenli olarak kaydedilmiştir. M.Ö. 8. yüzyılda, solar tutulmaları tanımladılar;
muhtemelen onları numerolojik kurallardan tahmin ettiler. Güneş lekelerinin en
eski kaybolmamış raporu, M.Ö. 800 dolayında Çin ‘Değişim Kitabı’na kadar
uzanmaktadır. Kitapta kullanılan ifadeler, "bir dou Güneş’te görülür"
ve "bir mei Güneşt’e görülür" olarak tercüme edilir, burada dou ve
mei koyulaşma veya karama (içeriğe bağlı olarak). Gözlemler, Çinli ve Koreli
gökbilimciler tarafından bağımsız olarak değil, imparatorların emriyle düzenli
olarak kaydedildi.
17. ve 18. Yüzyıllar
Giordano Bruno, Johannes Kepler, Thomas Harriot ve Frizce,
Johannes ve David Fabricius, Christoph Scheiner 1610-1611 yılları arasında
güneş lekeleriyle ilgili çeşitli teleskopik ölçümlerle gözlemlerde
bulunmuşlardır. 1613'te Galileo, Scheiner'in 1612'deki güneş lekelerinin
Merkür'ün yörüngesindeki gezegenler olduğu iddiasını reddetti ve güneş
lekelerinin yüzey özellikleri olduğunu gösterdi.
19. Yüzyıl
Ondokuzuncu yüzyılda solar spektroskopi, solar çevrim, fotoğrafik
tekrikler, Rotasyon ve uzay havası ile ilgili konularında çok sayıda bilim
adamı ve ekibi çeşitli araştırmalar ve gözlemlerde yapmıştır.
20. Yüzyıl
Yirminci yüzyıl, gözlemciler, koronagrafi, spektroheliografi,
solar radyo patlamaları (bir solar parlamayla oluşturulan geniş bir dalga
bandını kapsayan radyo dalgaları), uydular, ölçüm proksiler ve diğer çeşitli
gelişmeleri kapsayan bir dönem olmuştur.
21. yüzyıl
4 Kasım 2003’de uydu enstrümantasyonu tarafından gözlemlenen
en güçlü parlama gerçekleşmiştir. Güneş lekesi ve infrared spektral hat
ölçümleri 2000'li yılların ilk on yılının ikinci yarısında yapıldı. 2007'den
2009'a kadar, güneş lekesi seviyeleri ortalamanın çok altındaydı: Mayıs 2013'te
güneş lekesi sayısı 90'dır.
https://en.wikipedia.org/wiki/Solar_observation
3 Aralık 2020
