Solar fenomenler, Güneş'te magnetik olarak ısınan dış atmosferlerde meydana gelen doğal olaylardır. Bu fenomenler, solar rüzgar, radyo dalgası akışı, solar parlamalar gibi enerji patlamaları, koronal kütle atımı veya solar püskürmeler, koronal ısınma ve güneş lekeleri dahil olmak üzere birçok biçimde olabilir.
Görünüşe göre bu fenomenler, güçlü magnetik alanlar üreten
Güneş kütlesinin merkezine yakın bir sarmal dinamo ve daha küçük magnetik alan
dalgalanmaları üreten yüzeye yakın kaotik bir dinamo tarafından üretilir.
Tüm solar dalgalanmalar solar varyasyon (çeşitlilik) olarak
adlandırılır. Güneş'in gravitasyonal alanı içindeki tüm solar varyasyonlarının
kolektif etkisi uzay havası olarak adlandırılır. Hava koşullarının önemli bir
bileşeni, Güneş’in üst atmosferinden salınan bir plazma akışı olan solar
rüzgardır; kuzey kutbu ve güney kutbunda gökyüzünde doğal ışık gösteren
aurora'dan (polar ılışlar) sorumludur.
Solar koronanın ilk tanımı 968'de, en erken güneş lekesi
çizimi 1128'de ve bir güneş çıkıntısı 1185'te ‘Novgorod Rus Chronicle'da
tanımlandı.
Teleskopun icadıyla, 1600'lerde ilk ayrıntılı gözlemler
yapılması ve büyük ilerlemeler sağlandı.
Solar spektroskopisi 1800'lü yıllarda başladı ve solar
atmosferinin özellikleri belirlenebilirken, daguerreotypy oluşturulması (ilk
fotoğrafik proses) 2 Nisan 1845'te ilk solar fotoğrafların çekilmesini sağiadı.
Fotoğrafçılık, güneşsolar ışınları, granülasyon ve spektroskopi çalışmalarına
yardımcı oldu.
20. yüzyılın başlarında Amerika'da astrofiziğe ilgi arttı.
Dünya çapında solar teleskoplar ve bir dizi yeni gözlemevi inşa edildi.
Koronagrafinin 1931 icadı, koronanın tüm gün ışığında
incelenmesine izin verdi.
https://en.wikipedia.org/wiki/Solar_phenomena
24 Kasım 2020
