Fizikte görelilik ilkesi, fizik yasalarını tanımlayan denklemlerin tüm kabul edilebilir referans çerçevelerinde aynı forma sahip olması gerekliliğidir.
Örneğin, özel görelilik
çerçevesinde Maxwell denklemleri tüm eylemsizlik referans çerçevelerinde aynı
forma sahiptir. Genel görelilik çerçevesinde Maxwell denklemleri veya Einstein
alan denklemleri isteğe bağlı referans çerçevelerinde aynı forma sahiptir.
Görelilik ilkeleri, dolaylı
olarak (Newton mekaniğinde olduğu gibi) veya açık olarak (Albert Einstein'ın
özel göreliliği ve genel görelilikte olduğu gibi) bilimsel çalışmalarda
başarıyla uygulanmıştır.
Bilimsel disiplinlerin çoğunda
bazı görelilik ilkeleri yaygın olarak kabul edilmiştir. En yaygın olanlardan
biri, herhangi bir doğa yasasının her zaman aynı olması gerektiği inancıdır; bilimsel
araştırmalar genellikle doğa yasalarının onları ölçen kişiden bağımsız olarak
aynı olduğunu varsayar. Bu tür ilkeler, en temel düzeylerde bilimsel araştırma
kapsamına alınmıştır.
Herhangi bir görelilik ilkesi
doğal hukukta bir simetri öngörür; yani yasalar bir gözlemciye diğerine olduğu
gibi görünmelidir. Noether teoremi adı verilen teorik bir sonuca göre, böyle
bir simetri de bir koruma yasası anlamına gelecektir. Örneğin, farklı
zamanlarda iki gözlemci aynı yasaları görürse, enerji adı verilen bir miktar
korunacaktır. Bu bağlamda, görelilik ilkeleri, sadece bilim adamlarının nasıl
yasa yazmaları gerektiğine dair açıklamalar olmayıp, doğanın nasıl davrandığı
hakkında test edilebilir tahminler de yapar.
https://en.wikipedia.org/wiki/Principle_of_relativity
19 Eylül 2020
