Paleoklimatoloji, doğrudan ölçüm yapılmayan iklimlerin incelenmesidir. Enstrümantal kayıtlar, Yer tarihinin yalnızca küçük bir bölümünü kapsadığından, eski iklimin yeniden yapılandırılması, doğal çeşitliliği ve mevcut iklimin evrimini anlamak için önemlidir.
Paleoklimatoloji, daha önce kayalar, tortular, sondaj delikleri, buz
tabakaları, ağaç halkaları, mercanlar, kabuklar ve mikrofosiller içinde korunan
verileri elde etmek için Yer
bilimleri ve yaşam bilimlerinden çeşitli prokxy (temsici) yöntemler
kullanır. Proxy'leri tarihlendirmek için tekniklerle birleştirilen paleoiklim
kayıtları, Yer atmosferinin geçmiş durumlarını belirlemek için kullanılır.
Paleoklimatolojinin bilimsel alanı 20. yüzyılda olgunlaştı. Paleoklimatolojistler
tarafından incelenen dikkate değer dönemler, Yer’in maruz kaldığı sık buzullaşmalar,
Younger Dryas gibi hızlı soğuma olayları ve Paleosen-Eosen Termal Maksimum
sırasındaki hızlı ısınmadır. Çevre ve biyoçeşitlilikteki geçmiş değişikliklere
ilişkin araştırmalar genellikle mevcut durumu, özellikle de iklimin kitlesel
yok oluşlar ve biyotik iyileşme ve mevcut küresel ısınma üzerindeki etkisini
yansıtır.
Paleoklimatolojistler
eski iklimleri anlamak için çok çeşitli teknikler kullanır. Kullanılan
teknikler, hangi değişkenin yeniden yapılandırılması gerektiğine (sıcaklık,
yağış veya başka bir şey) ve ilgili iklimin ne kadar zaman önce meydana geldiğine
bağlıdır. Örneğin, çoğu izotopik verinin kaynağı olan derin deniz kayıtları,
yalnızca batmış okyanus levhalarında mevcuttur; kalan en eski malzeme 200
milyon yıl yaşındadır. Daha eski çökeltiler de diyajenez yoluyla bozulmaya daha
yatkındır. Verilerdeki çözünürlük ve güven zamanla azalır.
https://en.wikipedia.org/wiki/Paleoclimatology
4 Mayıs 2023
GERİ (yeryüzü tablo)
