Devam eden lunar laser aralığı deneyi (veya Apollo iniş aynası), lazer aralığı kullanarak Yer ve Ay yüzeyleri arasındaki mesafeyi ölçer. Yer’deki gözlemevlerinde bulunan lazerler, Apollo programı (11, 14 ve 15) ve iki Lunokhod görevleri sırasında Ay'a yerleştirilen geri yansıtıcıları hedefliyor. Lazer ışık darbeleri iletilir ve Yer’e geri yansıtılır ve gidiş-dönüş süresi ölçülür. Lunar mesafesi bu değerden hesaplanır.
·
Ay, yılda 3.8 cm'lik bir hızla Yer’den
uzaklaşıyor; bu oran anormal derecede yüksek olarak tanımlandı.
·
Ay muhtemelen, yarıçapının yaklaşık %20'si kadar
bir sıvı çekirdeğe sahiptir; lunar çekirdek-manto sınırının yarıçapı 381±12 km
olarak tayin edilmiştir.
·
Evrensel gravite kuvveti çok kararlıdır; deneyler,
Newton'un gravitasyonal sabiti G'deki değişimi yılda (2±7)×10−13
faktörü ile sınırladı.
·
Herhangi bir Nordtvedt etkisinin (Ay ve Yer’in
Güneş'e doğru farklı yoğunluk derecelerinin neden olduğu varsayımsal bir farklı
ivmelenmesi) olasılığı, güçlü eşdeğerlik ilkesini kuvvetli bir şekilde
destekleyerek yüksek hassasiyetle dışlandı.
·
Einstein'ın gravite teorisi (genel görelilik
teorisi) Ay'ın yörüngesini, lazer aralığı ölçümlerinin doğruluğu içinde tahmin
etti.
·
Gösterge serbestliği, LLR tekniği ile
gözlemlenen Yer-Ay sistemindeki göreceli etkilerin doğru fiziksel yorumunda
önemli bir rol oynamaktadır.
·
Ay'a olan uzaklık milimetre hassasiyetile
ölçülebilmektedir.
·
Lunar çekirdek-manto sınırının kutupsal
düzleşmesi (2.2±0.6)×10−4 olarak belirlendi.
·
Ay'ın serbest çekirdek nutasyonu 367±100 yıl
olarak belirlendi.
https://en.wikipedia.org/wiki/Lunar_Laser_Ranging_experiment
7 Kasım 2020
