Kurumsal sanat teorisi, bir objenin ancak ‘sanat dünyası’ olarak bilinen kurum bağlamında sanat haline gelebileceğini savunan, sanatın doğasına ilişkin bir teoridir.
Örneğin,
Marcel Duchamp'ın ‘hazır malzeme’ sanatını neyin sanat yaptığını, oysa Andy
Warhol'un ünlü Brillo Kutularının (bir yığın Brillo karton kopyası) sanat olmadığı
konusuna değinerek, bir süpermarketteki bir yığın Brillo kartonunun neden sanat
olmadığını söyleyen, sanat eleştirmeni ve filozof Arthur Danto 1964 tarihli
‘The Artworld’ adlı makalesinde şunları yazmıştı:
Bir şeyi sanat olarak görmek, gözün karar veremeyeceği bir şeyi
gerektirir — sanatsal bir teori atmosferi, sanat tarihi bilgisi: bir sanat
dünyası.
Robert
J. Yanal'a göre Danto'nun sanat dünyası terimini türettiği makalesi, ilk
kurumsal sanat teorisinin ana hatlarını çiziyordu.
Kurumsal
teorinin versiyonları George Dickie tarafından ‘Sanatı Tanımlamak’ (American
Philosophical Quarterly, 1969) makalesinde ve Estetik: Giriş (1971) ve Sanat ve
Estetik: Kurumsal Bir Analiz (1974) kitaplarında daha açık bir şekilde formüle
edildi. Dickie'nin kurumsal teorisinin ilk versiyonlarından biri, Estetik: Giriş'den,
sanat eserinin aşağıdaki tanımıyla özetlenebilir:
Sınıflandırma anlamında bir sanat eseri, belirli bir sosyal kurum
(sanat dünyası) adına hareket eden bazı kişi veya kişilerin takdir adayı
statüsü verdiği bir eser'dir.
Dickie
teorisini çeşitli kitap ve makalelerde yeniden formüle etti. Diğer bazı sanat
felsefecileri onun tanımlarını döngüsel olmakla eleştirdiler.
https://en.wikipedia.org/wiki/Theory_of_art#Institutional
5 Kasım 2023
GERİ (felsefe, TABLO)
