Kuantum Alan Teorisi (quantum field theory)

Teorik fizikte kuantum alan teorisi (QFT), klasik alan teorisi, özel görelilik ve kuantum mekaniğini birleştiren teorik bir çerçevedir; partikül fiziğinde atomaltı partiküllerin, yoğun madde fiziğinde kuasipartiküllerin fiziksel modellerini oluşturmak için kullanılır. (Kuasipartikül, kuvvetli etkileşen partiküller kombinasyonunun temel uyarımıdır.)

QFT, partiküllere temel alanlarının uyarılmış halleri (kuantalar) gibi davranır; bu alanlar, temel partiküllerden daha baskındır. Partiküller arasındaki etkileşimler, ilgili alanları içeren Lagrangian etkileşim terimleriyle tanımlanır. Her etkileşim, Feynman diyagramlarıyla görsel olarak gösterilebilir. (Feynman diyagramları göreceli pertürbasyon teorisi prosesinde resmi hesaplama araçlarıdır.)

Kuantum alan teorisi partiküller arasındaki kuantum mekanik etkileşimleri tanımlar; elektronlar arasındaki kuvveti, fotonların değiş tokuşundan doğan kuvvet değişimi olarak inceler. Bu etkileşimler, atomaltı partiküllerin davranışlarını matematiksel olarak tanımlayan Feynman diyagramlarıyla gösterilir.

Feynman diyagramı; bir elektron (e-) ve bir pozitron (e+), bir foton (g) üreterek yok olur; bu foton bir kuark (q-) ve antikuark (q+) çiftine dönüşür ve sonra antikuark bir gluon (g) çıkarır.

Kuantum alan teorisi ile ilgili çalışmalar, 1920'lerde ışık ve elektronlar arasındaki etkileşimlerin tanımlanmasıyla başladı. Ölçüm (gage) teorisinin gelişimi ve Standart Modelin 1970'lerde tamamlanması kuantum alan teorisi rönesansına yol açtı.

Kuantum Alan Teorisi, 1928 yılında Paul Dirac‘ın, ‘Işının emisyon ve absorpsiyonunun kuantum teorisi’ adlı makalesiyle gündeme gelmiştir. Dirac elektronu tanımlarken kuantum mekaniği ve özel relativiteyi birleştirmiş, atomaltı partikülleri tanımlamada önemli gelişmeler kaydetmiştir.

Daha sonra Pascual Jordan’ın çalışmalarını, 1929 yılında Heinsenberg ve Pauli’nin kuantum alan teorisinin (KAT veya QFT) temelini kurmaları izlemiştir. İleri sürülen metotlara göre, evrende partiküller yerine bu partikülleri ortaya çıkaran alanlar bulunur; partiküller evrenin belirli noktalarında bulunurken, alanlar evrenin her noktasına yayılmıştır.

1928-1930 yılları arasında Jordan, Eugene Wigner, Heisenberg, Pauli ve Enrico Fermi, partiküllerin, kuantum alanların uyarılmış halleri olarak görülebileceğini keşfetti. Fotonlar kuantize elektromagnetik alanın uyarılmış halleri olduğu için, her bir partikül tipi karşılık gelen kuantum alanına sahipti: bir elektron alanı, bir proton alanı, vs. gibi.


Bu fikre dayanarak Fermi 1932'de, ‘Fermi etkileşimi’ olarak bilinen b dekay (bozunma) için bir açıklama yaptı: atom çekirdeği kendi başına elektron içermez, ancak dekay prosesinde, uyarılmış bir atomun radyoaktif dekayında, etrafındaki elektron alanından bir elektron oluşturulur.

Kuantum alan teorisi, temel partiküller arasındaki etkileşimlerin incelenmesinden ortaya çıkmasına rağmen, diğer fiziksel sistemlere, özellikle yoğun madde fiziğindeki birçok katı sistemlere başarıyla uygulanmıştır.

Tarihsel olarak, Higgs'in spontan simetri kırılma mekanizması, Yoichiro Nambu'nun süperiletken teorisini temel parçacıklara uygulamasının bir sonucuydu, renormalizasyon kavramı ise maddenin ikinci dereceden faz geçişleri çalışmasından ortaya çıktı.

Fotonların açıklanmasından kısa bir süre sonra, Einstein bir kristal içindeki titreşimler üzerinde kuantizasyon prosesini gerçekleştirdi ve ilk kuasipartikül olan fononlara değindi. Lev Landau, birçok yoğun madde sistemindeki düşük enerjili uyarılmaların, bir dizi kuasipartikül arasındaki etkileşimler olarak tanımlanabileceğini iddia etti.

Kuantum mekaniksel özellikler gösteren birçok fenomen sadece klasik alanlarla açıklanamaz. Fotoelektrik etki gibi olaylar en iyi uzamsal bir alandan ziyade ayrık parçacıklar (fotonlar) ile açıklanmaktadır. Kuantum alan teorisinin amacı, değiştirilmiş bir alan kavramı kullanarak çeşitli kuantum mekanik olayları tanımlamaktır.

Kanonik (canonical, kabul edilmiş) kuantizasyon ve yol integralleri, iki genel QFT formülasyonudur.

Kanonik kuantizasyon formülasyonu:


Burada Lv Lagrangian etkileşimi, T operatörler (zaman sıralı ürün)

Yol integralleri kuantizasyon formülasyonu:

QFT'nin yol entegral formülasyonu, belirli bir etkileşim prosesinin saçılma genliğinin doğrudan hesaplanması ile ilgilidir.


Limit olarak N → ∞ alarak, yukarıdaki integraller Feynman yolu integralini verir.


Genel genlik, ilk ve son haller arasındaki her olası yolun genliği toplamdır


https://en.wikipedia.org/wiki/Quantum_field_theory
https://tr.wikipedia.org/wiki/Feynman_diyagram%C4%B1#Kanonik_nicemleme_form%C3%BClasyonu

8 Eylül 2019


GERİ (astrofizik)
GERİ (fizik)
GERİ (modern fizik)