Gravitasyonal radyasyon için ilk dolaylı kanıt, 1973'teki
Hulse-Taylor ikilisinin ölçümleridir. Bu sistem, birbirlerinin etrafında
yörüngede bir pulsar ve nötron yıldızından oluşur. Yörünge periyodu,
gravitasyonal radyasyonuna bağlı enerji kaybı miktarıyla tutarlı olan enerji
kaybından dolayı, ilk keşfinden bu yana azalmıştır. Bu araştırma 1993 yılında
Nobel Fizik Ödülü'ne layık görüldü.
Gravitasyonal radyasyon için ilk doğrudan kanıt LIGO
detektörleriyle 14 Eylül 2015'te elde edildi; Yeryüzü’nden 1,3 milyar ışıkyılı
uzaklıktaki iki kara deliğin çarpışması sırasında yayılan gravitasyonal
dalgalar ölçüldü. Bu gözlem, Einstein ve diğer araştırmacıların bu tür
dalgaların var olduğu hakkındaki teorik tahminlerini doğrulamaktadır. Ayrıca,
Big Bang dahil, Evrendeki gravite ve olayların doğasını pratik olarak
gözlemleme ve anlama yolunu açar. Nötron yıldızı ve kara delik oluşumu da
saptanabilir miktarda gravitasyonal ışıma yaratır. Bu araştırma 2017 yılında
Nobel Fizik Ödülü'ne layık görüldü.
2020 itibariyle, solar sistem tarafından yayılan
gravitasyonal radyasyon mevcut teknolojiyle ölçülemeyecek kadar küçüktür.
LIGO tarafından tespit edilenlere benzer şekilde iki kara deliğin
birleşmesini tanımlayan bir resim
https://en.wikipedia.org/wiki/Gravity#Gravitational_radiation
16 Temmuz 2020
GERİ
(temel etkileşimler)
