Günümüzde genellikle heliosferik magnetik alan (HMF) olarak adlandırılan gezegenlerarası magnetik alan (IMF), solar sistemi doldurmak için, solar rüzgar akışı tarafından solar koronadan dışarı sürüklenen solar magnetik alanının bileşenidir.
Dünya yörüngesindeki magnetik alan
Gezegenlerarası ortamdaki plazma, Güneş'in Yer’in
yörüngesindeki magnetik alanının başlangıçta beklenenden 100 kat daha büyük
olmasından da sorumludur. Eğer uzay bir vakum olsaydı, o zaman Güneşin magnetik
dipol alanı - Güneşin yüzeyinde yaklaşık 10-4 tesla - mesafenin ters
küpü ile yaklaşık 10-11 teslaya düşecekti. Ancak uydu gözlemleri, 10-9
tesla civarında yaklaşık 100 kat daha fazla olduğunu gösteriyor. Manygnetohidrodinamik
(MHD) teori, bir magnetik alandaki iletken bir akışkanın (örneğin
gezegenlerarası ortam) hareketinin elektrik akımlarını indüklediğini ve bunun
da magnetik alanlar ürettiğini ve bu bakımdan bir MHD dinamosu gibi
davrandığını öngörür.
Yer’in yörüngesindeki gezegenlerarası magnetik alan, ‘uzay
havası’ olarak bilinen güneş rüzgarındaki dalgalara ve diğer rahatsızlıklara
göre değişir." Alan, radyal ve azimutal yönlerdeki bileşenlerin yanı sıra
ekliptiğe dik bir bileşene sahip bir vektördür. Alanın kuvveti, Yer’e yakınlarda
1 ve 37 nT (nanotesla) arasında değişir (ortalama olarak yaklaşık 6 nT).
1997'den bu yana, solar magnetik alanı, ‘Güneş–Yer Lagrange Nokta L1'deki bir
halo yörüngesinde bulunan ‘Gelişmiş Kompozisyon Gezgini (ACE)’ uydusu
tarafından gerçek zamanlı olarak izlendi; Temmuz 2016'dan bu yana, Derin Uzay
İklim Gözlemevi (DSCOVR) uydusu ve ayrıca Güneş–Yer L1'de (ACE yedek ölçüm
olarak hizmet vermeye devam ederken) izleniyor.
https://en.wikipedia.org/wiki/Interplanetary_magnetic_field
1 Mayıs 2022
GERİ
(diskler ve ortam)
GERİ (astronomik
obje)
GERİ (genişletilmiş
objeler)
