Partikül fiziğinde elektrozayıf etkileşim, doğanın bilinen dört temel etkileşiminden ikisinin birleştirilmiş bir tanımıdır: elektromagnetizma ve zayıf etkileşim. Düşük enerjilerde bu iki kuvvet çok farklı oluşsa da, teori modelleri aynı kuvvetin iki farklı etkisi gibidir.
Elektromagnetizm ve zayıf etkileşim, birleştirme enerjisinin üstünde (yaklaşık 100 GeV), tek bir elektrozayıf kuvvet oluşturabilir. Bu yüzden, eğer evren yeterince sıcaksa (Big Bang’den kısa bir sonra olan bir sıcaklık, ortalama 1015 K), elektromagnetik kuvvet ve zayıf kuvvet kombine bir elektrozayıf kuvvete dönüşür; kuark dönemi sırasında elektrozayıf kuvvet elektromagnetik ve zayıf kuvvete bölünmüştür.
Sheldon Glashow, Abdus Salam ve Steven Weinberg, temel partiküller arasındaki zayıf ve elektromagnetik etkileşimin birleşimine katkılarından ötürü 1979’da Nobel Fizik ödülünü aldılar.
Elektrozayıf etkileşimlerin varlığı deneysel olarak iki adımda sabitlendi:
1. 1973’te Gargamelle işbirliği ile nötrino saçılmasındaki nötral akımların keşfi,
2. 1983’teki UA1 ve UA2 işbirliği ile dönüştürülmüş Super Proton Synchroton’daki proton/antiproton çarpışmalarında W ve Z ölçü bozonlarının keşfi.
1999 yılında Gerardus 't Hooft ve Martinus Veltman elektrozayıf teorinin renormalize edilebileceği çalışmalarıyla Nobel ödülü aldılar.
https://tr.wikipedia.org/wiki/Elektrozay%C4%B1f_etkile%C5%9Fim
https://en.wikipedia.org/wiki/Electroweak_interaction
10 Şubat 2020
