Dulong–Petit Yasası (Dulong–Petit law)

Dulong-Petit yasası, Fransız fizikçiler Pierre Louis Dulong ve Alexis Thérèse Petit tarafından 1819'da önerilen bir termodinamik yasadır. Yasa, bazı kimyasal elementlerin molar spesifik ısı kapasitesini açıklayan klasik bir tanımdır. Yapılan deneylerde, bir dizi element için ağırlık başına ısı kapasitesinin, elementin varsayılan nispi atom ağırlığını temsil eden bir sayı ile çarpılmasından sonra sabit bir değere yakın olduğu saptanmıştır.

Modern anlamda, Dulong ve Petit pek çok katı elementin bir molünün ısı kapasitesinin yaklaşık olarak 3R olduğunu bulmuştur; burada R evrensel gaz sabiti olarak adlandırılan sabittir. 3R değeri kelvin başına yaklaşık 25 joule'dir ve Dulong ve Petit, bunun, katı elementlerin içerdiği her mol atom için ısı kapasitesi olduğunu söylemiştir.

Katıların ısı kapasitesi modern teorisi, bunun katıdaki latis titreşimlerinden kaynaklandığını ifade eder; teori, 1907'de Albert Einstein tarafından bu varsayımdan türetildiğini belirtir. Einstein katı modelinde, Dulong-Petit yasasının neden gazların klasik ısı kapasiteleri cinsinden belirtilmesi gerektiği ilk kez ifade edilmiştir.

Einstein ve Debye'nin katkılarıyla Dulong ve Petit Yasasından sapmanın açıklanması

Dulong ve Petit Yasası Maxwell-Boltzmann istatistiklerine dayanmaktadır ve düşük sıcaklıklar için kuantum istatistikleri kullanılmalıdır.

Enerji / mol = 3kTN_A

k = Boltzmann sabiti, T = sıcaklık (K), N_A = Avagadro sayısı

Dulong ve Petit Yasası:

            ¶

Cv = ¾¾ (3kTN_A) = 3kN_A / mol = 24.94 J /mol K

           ¶T

13 Temmuz 2019

GERİ (yasalar)

GERİ (astrofizik)
GERİ (termokimya)