1977 Nobel ödüllü
fizikçi Phillip Anderson 1961-1962'de Cambridge'de bir yıl (1961-1962'de) öğretim
görevlisi olarak bulundu. Bir keresinde Brian Josephson'a yüksek lisans
öğrencisi olarak verdiği dersi hatırladı: "Bu, bir öğretim görevlisi
için rahatsız edici bir deneyimdi, sizi temin ederim, çünkü her şey doğru
olmalıydı, dersten sonra gelip bana anlatırdı.” Bu ilişkiye dayanarak,
Josephson, ince bir yalıtkan tabaka (veya kısa, süperiletken olmayan metal
bir bölüm) ile ayrılmış iki süperiletkenle yaptığı hesaplamalarını Anderson’a
gösterdi. Elektron çiftlerinden (Cooper çiftleri) oluşan bir "DC süper
akımının", makroskopik kuantum etkisinin bir örneği olarak, bir
süperiletkenden diğerine kuantum tüneli yapabileceğini öngördü. |
 Brian
Josephson(1940 – ) |
Josephson, böyle bir bağlantı için akım ve faz değişim hızını,
J = J1 sin (ΔΦ)
d
2 eV
¾ (ΔΦ) = ¾¾¾
dt h
eşitlikleriyle hesapladı.
J1: kritik
akım (yalıtkan bağlantının bir parametresidir). dolayısıyla J, yayılmayan bir
akımdır.
Φ: bariyerin karşıt
taraflarında Cooper çifti dalga fonksiyonları arasındaki faz fark, e: bir
elektron üzerindeki yük, V: süperiletkenler arasındaki potansiyel farkıdır.
DC tünelleme akımının
deneysel gözlemi, yaklaşık dokuz ay sonra Bell Telephone Laboratories'den
(şimdi Nokia Bell Labs) Anderson ve John Rowell tarafından basılı olarak
yayınlandı. Josephson, bu öngörüsü için 1973 Nobel ödülünü kazanacaktı.
Josephson
bağlantıları artık DC ve AC elektronik devreleri gibi çeşitli uygulamalarda
ve SQUID'ler (süper iletken kuantum girişim cihazları) oluşturmak için kullanılmaktadır
(kuantum hesaplama için kübitler, son derece hassas magnetometreler ve
voltmetreler, ..)
https://physicsworld.com/a/the-10-greatest-predictions-in-physics/
http://bilsenbesergil.blogspot.com/p/josephson-baglants-josephson-junction.html
6 Ocak 2022
GERİ (10 öngörü)
