Amplifikasyon, moleküler biyolojide DNA kopya sayısı artışıdır.
Bir hücrede, DNA kopyalanmanın bir sonucu olarak çoğalma meydana gelir.
Amplifikasyon, belirli maddelere hücrenin maruz kalmasına (örnek, metotreksat)
yanıt olarak veya tümör gelişim sürecinde onkogenlerin spesifik aktivasyonunun
bir sonucu olarak ortaya çıkabilir. In vitro (yapay ortamda) DNA kopya sayısının artırılmasında kullanılan
en yaygın yöntem bir polimeraz zincir reaksiyonudur (PCR). In vitro DNA
amplifikasyonunun daha az yaygın yöntemleri arasında, bir ligaz zincir
reaksiyonu (LCR), nükleik asitler dizilim tabanlı amplifikasyon (NASBA),
transkripsiyon aracılı amplifikasyon (TMA) ve yuvarlanan daire amplifikasyonu
(RCA), v.s. sayılabilir. DNA primerleri (kolloidal mikrojel partikülleri) için
katı destek, yuvarlanan daire amplifikasyon prosesini optimize etmek için
kullanılabilir. Kolloidal
partiküller cazip desteklerdir, çünkü bunlar, çözeltiye dağıtılabilir ve böylece
verimli amplifikasyon için primer/polimeraz konjugatına çok çeşitli konfigürasyonel
serbestlik sağlar. Dallanmış DNA deneme (bDNA tahlil) metodu, diğer metodların
aksine DNA amplifikasyonuna değil, hedef nükleik asidin sentetik bir dallanmış DNA
molekülüne hibridleştirilmesi yoluyla elde edilen sinyal amplifikasyonuna
dayanır.
Nanobiyoteknoloji ve gen mühendisliğinde amplifikasyon, farklı
uygulamalar için büyük miktarlarda spesifik DNA dizileri üretmekte kullanılır (problar,
vektörler, çipler. tanımlanmış geometrik şekilli DNA molekülleri, v.s.,)
Şekil: Phi29 DNA polimeraz ile dairesel amplifikasyon şeması;
polimeraz molekülleri DNA şablonunun (kırmızı) sürekli kopyalarını (mavi)
üretirler
