JP-1 (1944): Gazyağıdır; donma noktası –77 0F, alevlenme noktası (min.) 109 0F; arz oldukça sınırlı.
JP-2 (1945): Deneme yakıtı; viskozite ve alevlenebilirlik özellikleri elverişsiz.
JP-3 (1947-1951): Avgaz benzeri bir yakıttır; buhar basıncı yüksekti; artan yüksekliklerde yakıt kaynaması ve buhar tıkanması sorunları yaşandı.
JP-4 (1951-1995): Jet B olarak da tanımlanır; gazyağı ve benzin karışımıdır; kaynama ve buhar tıkanması sorunlarının aşılması için buhar basıncı (Reid) 2-3 psi ‘dir; donma noktası –77 0F, alevlenme noktası (~0 0F) tanımlanmadı; 1980’lerde antistatik bir katkı maddesi ilave edildi.
JP-5 (1952-devam ediyor): Askeri gemi uçakları için geliştirilmiştir; donma noktası -51 0F, alevlenme noktası 140 0F; antistatik katkı maddesi içermez.
Jet A / Jet A-1 (1950-devam ediyor): Ticari hava yolları yakıtlarıdır; gazyağı esaslıdır; her ikisi için de alevlenme noktası (min) 100 0F, donma noktası Jet-A için –40 0F, Jet A-1 için -53 0F; antistatik katkı maddesi içermez.
JP-8 (1978/1995- devam ediyor): Hava kuvvetleri ve gemi uçakları için geliştirilmiştir; Jet A/A-1 yakıtlarına benzer; buzlanma önleyici, korozyon/yağlayıcı ve antistatik katkı maddeleri içerir.
JP-6 (1956): JP-5 yakıtına benzer; donma noktası daha düşüktür (-66 0F); alevlenme noktası tanımlanmamıştır; termal stabilite katkı maddesi içerir.
JP-7 (1960’lı yıllar): Buhar basıncı düşüktür; termal stabilitesi yüksektir; donma noktası –47 0F, alevlenme noktası (min.) 140 0F dır.
JPTS (1956): Donma noktası –64 0F, alevlenme noktası (min.) 109 0C; termal stabilite katkı paketli.
JP-8+100 (1994-devam ediyor): JP-8 ve ‘+100’ olarak kodlanan katkı maddesi paketi içerir; katkı paketinde deterjan/dispersan, metal deaktivatör ve antioksidan bulunur.
