Akım-voltaj eğrileri, akımı, uygulanan potansiyelin bir
fonksiyonu olarak irdeler. Çalışma, indikatör elektrotun polarize olduğu
koşullarda yapılır. Voltametride çalışan elektrotların yüzey alanları küçüktür;
yani, polarizasyonu artırıcı yönde etki yapar. Bu tip elektrotlara
"mikroelektrotlar" denir.
1920'li yılların başında Çekoslovak kimyacı Yaroslav
Heyrovsky'nin polarografiyi buluşuyla voltammetrenin alanı geliştirildi.
Polarografi, tüm voltametrik yöntemlerin kullanıldığı bir tekniktir;
diğerlerinden ayrıldığı nokta burada mikroelektrot olarak "civa
damlalı"elektrot kullanılmasıdır.
1950'den bu yana voltametredeki geliştirme çalışmaları devam
etti. 1955-1965 yılları arasında yöntemde çeşitli değişiklikler yapılarak bazı
zorlukların giderilmesine çalışıldı. 1960'lı yılların başında sistemin daha
ucuz amplifierlerle başarılı olması sağlanarak ticari üretimlere başlanıldı.
Şekil-1’de tipik bit voltametre hücresi ve
voltametrik ölçme sistemi ile bazı voltametrik mikroelektrotların
şematik görünümleri verilmiştir.
Şekil-1(a): Tipik bit voltametre hücresi ve voltametrik ölçme sistemi
Şekil-1(b)
Bazı voltametrik mikroelektrot tipleri
