Radyasyonla Isı Transferi (radiation heat transfer)

Radyasyon, uzayda ışık hızı ile akan enerji olarak düşünülebilir. Bazı tip maddeler elektron bombardımanı, elektrik deşarjı veya belirli dalga boylarındaki ışına maruz kaldıklarında radyasyon çıkarırlar. Bu tip etkilerle oluşan radyasyon kimya mühendisliğini fazla ilgilendirmez. Sıcaklık nedeniyle oluşan radyasyona ısıl radyasyon denir ve ısı transferi konusunda araştırılacak olan bu radyasyon tipidir.

Konunun anlaşılabilmesi için bazı temel kavramların bilinmesi gerekir. Radyasyon, boşluktan düz hatlar veya demetler halinde geçer. Yolu üzerinde bulunan maddeler radyasyonu kısmen veya tamamen yansıtabilir, absorblayabilir ya da değiştirmez. Radyasyonun bir madde tarafından yansıtılan kesri "reflektivite, r", absorblanan kesri "absorbtivite, a", geçen kesri ise "transmissivite, t" ile tanımlanır. Bunların toplamı 1 e eşittir.

a + r + t = 1                (1)

Radyasyon ısı değildir ve absorblanarak ısıya dönüştüğünde de artık radyasyon değildir. Yansıyan veya geçen ışın, çoğu kez başka absorblayıcı birimlerce tutularak ısıya dönüştürülür.

Bir maddenin çıkardığı radyasyon, bir diğerinden çıkandan tamamen bağımsızdır; maddenin kazandığı veya kaybettiği net enerji, absorbladığı radyasyon ile çıkardığı enerji arasındaki farka eşittir. Kondüksiyon veya konveksiyonla ısı akışı da radyasyondan bağımsız olarak gerçekleşir.

Bilinen elektromagnetik radyasyonlar geniş bir dalga boyu aralığını kapsar, 10^-11cm dolayındaki kısa kozmik ışınlardan, 1000 m (veya daha uzun) dalga boylarına kadar uzunlukta olabilirler. Tek bir dalga boyundaki radyasyona "monokromatik" adı verilir. Gerçek bir radyasyon demetinde pek çok monokromatik demet bulunur. Sıfırdan sonsuz uzunluğa kadar olan dalga boylarından herhangi biri madde tarafından absorblandığında ısıya dönüşebilir; ancak ısı akışında önemli olan elektromagnetik spektrum 0.5-50 mikron aralığındaki dalga boylarını kapsar. Görünür ışık 0.38 – 0.78 mikron aralığındadır. Endüstride çoğunlukla uygulanan sıcaklıklardaki ısıl radyasyon, infrared spektrumun dalga boylarındadır; bunlar görünür ışığın en uzun dalgalarından daha uzundur. 500 ⁰C nin üstündeki sıcaklıklarda, görünür bölgede ısı radyasyonu önemlidir; "kırmızı ısı" ve "beyaz ısı" terimleri, bu amaçla kullanılır Radyasyon veren maddenin sıcaklığı ne kadar yüksekse, çıkardığı ısıl radyasyonun ağırlıklı dalga boyu o kadar kısadır.

Radyasyon verici bir yüzeyden çıkan monokromatik enerji, yüzeyin sıcaklığına ve radyasyonun dalga boyuna bağlıdır. Sabit yüzey sıcaklığında enerji çıkış (emisyon) hızını, dalga boyunun fonksiyonu olarak gösteren bir eğri olarak çizilebilir. Bu tür tipik eğriler Şekil-20 de görülmektedir. Her eğri kademe kademe bir maksimuma yükselir ve çok yüksek dalga boylarında asimptotik olarak sıfıra düşer. Birim alandan birim zamanda emitlenen monokromatik radyasyona, "monokromatik radyasyon gücü" denir ve W\ ile gösterilir; W_l nın birimi Btu/ft².sa.mikron veya cal/cm².sa.mikron dur; Şekil-20 de W_l ordinat, x (mikron) absis ekseninde verilmiştir.

Bir yüzeyden çıkan radyasyonun tüm spektrum için, toplam radyasyon gücü (W), tüm monokromatik radyasyonların toplamına eşittir.

W, Şekil-20 deki eğrinin altındaki alana eşittir; sıfırdan sonsuza kadar olan dalga boylarını kapsar.

Şekil-20: Siyah ve gri cisimlerin spektrumlarında enerji dağılımı (W_l değerleri, cal/cm².sa.mikron’a çevirmek için 0.271 ile çarpılır)

Kirchhoff Kanunu

Bir maddenin radyasyon gücü Kirchhoff Kanunuyla genelleştirilmiştir. Kanuna göre denge sıcaklığında, herhangi bir cismin toplam radyasyon gücü ile absorbtivitesi arasındaki oran, sadece cismin sıcaklığına bağlıdır.

W₁ ve W₂ herbir cismin toplam radyasyon  gücü, a₁ ve a₂ absorbtiviteleridir. Kanun, monokromatik ve toplam radyasyona uygulanabilir. Gelen radyasyondaki enerji dağılımı radyasyon verici yüzeyin karakterine ve sıcaklığına bağlı olduğundan, alıcı yüzeyin absortivitesi de verici yüzeyin bu özelliklerine   bağlıdır.  Alıcı yüzey gri ise, gelen radyasyonun sabit bir fraksiyonunu, dalga boyuna bağlı olmaksızın absorblar; bu durumda iki yüzey aynı sıcaklıkta olsun veya olmasın Kirchhoff Kanunu uygulanabilir. (Gri cisim, yüzey absorbtivitesi tüm dalga boyları için aynı olan cisimdir.)

Endüstrideki yüzeyler gri değildir ve absorbtiviteleri, gelen radyasyonun doğasına göre değişir. Şekil-21 de çeşitli maddelerin absorbtivitelerinin, gelen radyasyonun pik dalga boyu ve kaynağın sıcaklığıyla değişmesi görülmektedir. Ham mermer gibi griye yakın malzemelerin absorbtiviteleri hemen hemen sabittir. Parlatılmış yüzeyler için absorbtivite a₂, kaynağın ve yüzeyin mutlak sıcaklıkları T₁ ve T₂ ile aşağıdaki eşitliğe göre yükselir.

k bir sabittir. Çoğu yüzeylerin absorbtiviteleri, kağıt, odun, kumaş, v.s. de olduğu gibi bir eğri gösterirler; kaynağın sıcaklığı yükseldikçe absorbtivite düşer.

Siyah Cisim

En yüksek absorbtivite değeri 1 dir ve bu değere, bir cismin gelen radyasyonun (yansıtma ve geçirme olmaksızın) tümünü absorblaması durumunda ulaşılır. Böyle bir cisme "siyah cisim" denir. Kirchhoff Kanuna göre, siyah bir cisim, herhangi bir sıcaklıkta ulaşılabilecek en yüksek radyasyon gücüne sahiptir. Bir cismin "emissivitesi (Î, radyasyon çıkarması)", cismin toplam radyasyon gücünün, aynı sıcaklıktaki siyah bir cisminkine oranıdır. Siyah cisim 1 ile gösterilirse, Denklem(3) te a₁ = 1 dir ve,

W_b, siyah bir cismin toplam radyasyon gücüdür.

Bu eşitlik, yukarıdaki tanıma göre, ikinci cismin emissivitesi Î₂ dir. Bu durumda,

Çevresiyle denge sıcaklığında bulunan herhangi bir cismin emissivitesi ve absorbtivitesi birbirine eşittir.

Şekil-21: Çeşitli katı maddelerin kaynak sıcaklığı ve gelen rasyasyonun pik dalga boyuna karşı absorbtiviteleri

YÜZEYLER ARASINDA RADYASYON

Alanı A₁, emissivitesi Î₁  ve mutlak sıcaklığı T₁ olan opak bir cismin birim alanından çıkan toplam radyasyon,

eşitliğiyle tarif edilir. s, sadece T ve W_b nin birimlerine bağlı üniversal bir sabittir. Nümerik değeri 0.1713 x 10^-8 Btu/ft².sa.⁰R⁴ (veya 0.4877x10^-8 cal/cm²sa.K⁴) tür. Maddeler, mutlak sıfır sıcaklıktaki boşluklara radyasyon vermezler. Normal halde, herhangi bir cisimden çıkan enerji, cismin gördüğü ve kendileri de birer radyasyon yayıcı olan diğer maddeler tarafından kesilir; bunlardan çıkan radyasyon cismin üzerine düşer, absorblanır veya yansıtılır.

Örneğin, bir odada bulunan bir buhar hattı, odanın duvarı, döşemeleri ve tavanı ile çevrelenmiştir ve bu malzemelerin hepsi boruya radyasyon verir. Boru, çevresinden absorbladığından daha fazla enerji kaybettiği halde, radyasyonla olan net kayıp, Denklem(8) le hesaplanan değerden daha düşüktür.

İki yüzey sadece birbirini görüyorsa ve ikisi de siyahsa, aralarındaki radyasyon en basit tiptedir (Şekil-22a). Birinci düzlemden çıkan enerji, s T₁⁴ tür. Herbir yüzeyden çıkan tüm radyasyon, diğer yüzey üzerine düşer ve tümüyle absorblanır; böylece birinci düzlemin kaybettiği net enerji ve ikinci düzlemin kazandığı net enerji (T₁ > T₂ ise),

s T₁⁴ –  s T₂⁴   veya,

s (T₁⁴ –  T₂⁴) cal/cm² sa (veya Btu/ft².sa)

Gerçek mühendislik problemleri bu basit örnekten iki bakımdan ayrılır: (1) Yüzeylerden biri veya her ikisi de birbirinden başka yüzeyleri görür: konkav yüzeyli bir element kendi yüzeyinin bir kısmını da görür. (2) Tam siyah yüzey gerçekte yoktur ve yüzeylerin emissivitelerinin de dikkate alınması gerekir.

Görüş Açısı

Bir yüzeyin bir alan elementinden çıkan ışının, diğer bir yüzey tarafından kesilmesi (durdurulması) "görüş açısı" terimiyle tanımlanır. Matematiksel açı bir yarım küreyle tanımlanır ve 2p radyandır; bu değer en yüksek görüş açısı değeridir. Görüş açısı 2p den daha yüksek olduğunda, alan elementinden çıkan radyasyonun sadece bir kısmı alıcı alan tarafından durdurulur, kalan kısım açının görüşündeki diğer yüzeyler tarafından absorblanır.

Şekil-22 de radyasyon verici bir kaç tip yüzey görülmektedir. (22a) İki büyük paralel düzlem birbirine 2 p radyanlık görüş açısındadırlar. Her levhadan olan ışıma, diğeri tarafından durdurulur. (22b) Sıcak cisim üzerindeki bir nokta, sadece soğuk yüzeyi görür ve görüş açısı gene 2 p  radyandır. Soğuk yüzeyin elementleriyse daha fazla kısım görür (soğuk yüzeyin diğer kısımlarını) ve sıcak kısım için görüş açısı 2 p radyandan küçüktür; dolayısıyla "kendini absorblama" etkisi vardır.

Bu etki Şekil-22c de de görülür. (22c) Sıcak yüzeyin bir elementinin soğuk yüzey tarafından belirlenen görüş açısı küçüktür. (22d) Soğuk yüzey sıcak yüzeyde küçük bir açı belirler. Sıcak yüzeyden gelen radyasyon kütlesinin çoğu belirsiz yerlere geçer. (22e) Burada basit bir fırın görülmektedir. Sıcak kaynaktan (veya tabandan) çıkan radyasyon, kısmen fırının üst kısmındaki tüp dizileri tarafından, kısmen de refraktör duvarlar ve tüplerin arkasındaki refraktör tavan tarafından tutulur. Bu tür sistemlerdeki refraktörün, enerjiyi aynı hızla absorbladığı ve emitlediği kabul edildiğinden, refraktördeki net enerji etkisi sıfırdır. Refraktör tavan, tüpler arasından geçen enerjiyi absorblar ve sonra tekrar tüplere gönderir.

Küçük bir yüzeyden çıkan ve büyük bir yüzey tarafından durdurulan enerjinin miktarı sadece görüş açısına bağlıdır, fakat yüzeyler arasındaki mesafeden etkilenmez. Alıcı yüzeyin birim alanına düşen enerji, yüzeyler arasındaki mesafenin karesiyle ters orantılıdır.

Şekil-22: Radyant ısı akışında görüş açısı

Siyah Yüzeyler Arasındaki Radyasyonun Kantitatif Hesabı

Şekil-23 deki gibi diferensiyal alan elementleri dA₁ ve dA₂ olan iki düzlem düşünelim. A₁ ve A₂ alanlarının bu iki elementer yüzeyi arasındaki net radyasyon değişimi dq₁₂, dA₁ ve dA₂ yüzeylerinin mutlak sıcaklıkları T₁ ve T₂ ile gösterildiğinde,

eşitliği ile verilir. Buradaki f₁ ve f₂, herbir yüzeye normal olan doğru ile alanları birleştiren doğru (r) arasındaki açılardır, s, Stefan-Boltzman sabitini gösterir.

Denklem(9)un integrasyonuyla aşağıdaki denklem elde edilir.

A = iki yüzeyden birinin alanı, F = boyutsuz faktördür; buna görüş veya açı faktörü denir. F nin değeri iki yüzeyin geometrisine, birbiriyle ilişkisine ve A için seçilen yüzeye bağlıdır. A için A₁ veya A₂ yüzeylerinin alınması halinde q₁₂ aşağıdaki şekillerde yazılır.

F₁₂ faktörü, A₁ alanından çıkan ve A₂ alanı tarafından durdurulan radyasyonun kesrine aittir. A₁ yüzeyi sadece A₂ yüzeyini görüyorsa F₁₂ = 1 dir. A₁ yüzeyinin başka yüzeyleri de görmesi durumunda ise,

F₁₁, A₁ yüzeyinin kendine ait diğer kısımları da gördüğünde bir değer taşır, A₁ yüzeyi sadece başka yüzeyleri görüyorsa, F₁₁ ile bağıntılı net radyasyon sıfırdır.

Şekil-23: Radyasyonda diferensiyal alan

Bazı hallerde görüş faktörü çok kolay hesaplanır. Alanı A₂ olan küçük bir siyah cisim, A₁ alanındaki büyük bir siyah yüzey ile sarılmışsa, A₂ alanı A₁ den başka yüzey göremeyeceğinden F₂₁ = 1 dir. Bu durumda F₁₂ faktörü Denklem(13) ten kolayca bulunur.

Üç duvarı da farklı sıcaklıkta olan üçgen kesitli bir kanal örneğinde ise, duvarlar kendilerine ait kısımları görmezler; faktörleri aşağıdaki eşitliklerle verilir.

Şekil-24(a) da karşı karşıya duran, birbirinin aynı iki paralel düzlemin F faktörleri görülmektedir. 1 disklere, 2 karelere, 3 dikdörtgenlere (uzunluk/genişlik = 2/1), 4 hattı ise dar ve uzun dikdörtgenlere aittir. Her durumda F, (düzlemin kenarı veya çapı)/(düzlem!er arası mesafe) oranına bağlıdır. Bir refraktör tabakası, tüpler arasından geçen enerjiyi absorblar ve tekrar tüp dizilerine gönderir; bu durumda F faktörleri tüplerin absorbladığı radyasyonu gösterir ve refraktör duvara eşit bir paralel alanın absorbladığı enerji kesri olarak hesaplanır (Şekil-24b).

Kaynak ve tüpler Şekil-22e deki gibi refraktör duvarlarla çevrilmişse, F yerine "değişme faktörü" denilen F alınır, Denklem(11) ve (12) aşağıdaki şekilde yazılır.

Şekil-24(a) daki 5-8 hatları, refraktör duvarlara bağlı olan ve karşı karşıya konulmuş paralel düzlemlere aittir. 5 hattı disklere, 6 hattı karelere, 7 hattı dikdörtgenlere (2/1), ve 8 hattı dar-uzun dikdörtgenlere uygulanır. F nin F cinsinden ifadesi,

Bu eşitlik A₁ ve A₂ alanlarının kendilerini görmedikleri, 1 kaynak ve 1 tabaka boru sırası olan sistemler için doğrudur. Refraktör yüzeyin sıcaklığı sabit kabul edilmiştir; refraktörün sıcaklığı, kaynak ve boru sisteminin sıcaklıkları arasındadır.

Şekil-24 (a): Karşı karşıya duran paralel diskler, dikdörtgenler ve kareler arasında görüş faktörü ve değişim faktörü

Şekil-24 (b): Paralel düzlem ve tüp dizileri arasındaki görüş faktörü ve değişim faktörü

Siyah Olmayan Yüzeyler

Siyah olmayan yüzeyler arasındaki radyasyon işlemleri oldukça karmaşıktır; absorbtivite ve emissivite birbirine eşit değildir ve her ikisi de gelen ışının dalga boyuna ve açısına bağlı olarak değişir.

Basit bir örnek küçük bir cismin, siyah bir cisim ile sarıldığı durumdur. Cismin alanı Aı, siyah cisminki A₂, sıcaklıkları T₁ ve T₂ olsun. A₂ yüzeyinden çıkan s A₂F₂₁T₂⁴ değerindeki radyasyon A₁ üzerine düşer. Bunun A₁ in absorbtivitesine eşit olan a₁ fraksiyonu dışında kalan kısmı tekrar siyah çevreye yansır ve tümü A₂ alanı tarafından geri absorblanır. A₁ yüzeyi s Î₁ A₁ T₁⁴ değerinde radyasyon verir; Î₁, A₁ yüzeyinin absorbtivitesidir. Bu ışının hepsini A₂ yüzeyi absorblar. Î₁ ve a₁ genel olarak eşit değildirler, çünkü iki yüzeyin sıcaklıkları farklıdır. A₁ yüzeyinin net enerji kaybı,

F^·₁₂ ve F^·₂₁, Î₁ ve Î₂  ye bağlı toplam değişme faktörleri denir.

Basit durumlarda F^· faktörleri doğrudan hesaplanabilir. Örneğin, Şekil-25’de görüldüğü gibi T₁ ve T₂ mutlak sıcaklıklarındaki büyük iki gri paralel levha düşünelim; bunların emissiviteleri, sırasıyla Î₁ ve Î₁ olsun. 1 numaralı yüzeyin birim alanından ışıyan enerji s T₁⁴ Î₁ dir. Bu enerjinin bir kısmı 2 numarali yüzey tarafından absorblanırken, bir kısmı da yanstılır.

Şekil-25: Büyük gri paralel levhalar için toplam değişme faktörü; (a) 1 yüzeyinden çıkan ve 2 yüzeyi (birim alanı) tarafından absorblanan enerji, (b) 2 yüzeyinden çıkan ve yine 2 yüzeyi tarafından tekrar absorblanan enerji

Absorblanan miktar = s T₁⁴ Î₁ Î₂ 

Yansıyan ışının bir kısmı 1 yüzeyi tarafından absorblanırken bir kısmı yeniden 2 yüzeyine yansıtılır.

Yeniden yansıtılan miktar = s T₁⁴ Î₁ Î₂ (1 – Î₁) (1 – Î₂)

Peşpeşe meydana gelen yansımalar ve absorbsiyonlar sonucu aşağıdaki eşitlik elde edilir; bu eşitlik, 1 yüzeyinden çıkan radyasyonun 2 yüzeyi tarafından absorblanan toplamını verir.

q₁® ₂ = s T₁⁴ Î₁ Î₂ [1 + (1 – Î₁) (1 – Î₂) + (1 – Î₁)² (1 – Î₂)² + ...]

2 Numaralı yüzeyden çıkan bir miktar enerji (Şekil-b) 1 yüzeyinden yansır ve 2 yüzeyine dönerken, bir kısmı da absorblanır. Bu enerjinin birim alana düşen miktarı,

q₂® ₂ = – s T₂⁴ [Î₂ – Î₂² (1 – Î₁) – Î₂² (1 – Î₁)² (1 – Î₂)  – ...]

Yüzey 2 nin birim alanı tarafından absorblanan toplam enerji,

q₁₂ = q₁® ₂ + q₂® ₂ = s T₁⁴ Î₁ Î₂ [1 + (1 – Î₁) (1 – Î₂) + (1 – Î₁)² (1 – Î₂)² + ...] – – s T₂⁴ [Î₂ – Î₂² (1 – Î₁) – Î₂² (1 – Î₁)² (1 – Î₂)  – ...]

Bir gri yüzeyin bir diğeri tarafından tamamen sarıldığı durumda F^·₁₂ faktörü aşağıdaki şekli alır.

Bir gri yüzeyin bir siyah yüzey tarafından sarıldığı durumda Î₂ = 1, F^·₁₂  = Î₁ dir.

Gri yüzeyler için, genellikle, toplam değişme faktörü aşağıdaki eşitlikten hesaplanır; Î₁  v Î₂, kaynağın ve absorblayıcının emissiviteleridir. Herhangi bir refraktör bulunmaması halinde F yerine F kullanılır.

Gaz Radyasyonunda Geometrinin Etkisi

Kapalı bir sistemin yüzeyine ışıyan gazdan transfer hızı, sistemin geometrisine ve gazın kısmi basıncına (p_g) bağlıdır. Genel olarak, bir gazın belirli bir miktarının emissivitesi, ortalama ışın uzunluğu (L) ile değerlendirilmelidir; bu ise sistem geometrisinin bir özelliğidir. L uzunluğu birkaç özel konum için hesaplanabilir. Düşük p_g L değerleri için, L = 4 V / A eşitliğiyle verilir; buradaki V = ışıyan gazın hacmi, A = sistemin toplam yüzey alanıdır. Orta p_g L değerleri için, L değeri, p_g L = 0 olduğundaki değerin 0.85 – 0.90 katıdır. Aşağıdaki tabloda bazı geometriler için L değerleri verilmiştir.

Tablo: Sistemin Tüm Yüzey Alanına Gaz Radyasyonunda 
Ortalama Işın Uzunlukları

YARI GEÇİRGEN MALZEMELERİN RADYASYONA DAVRANIŞI

Endüstride kullanılan pek çok malzeme radyant enerjiyi kısmen geçirir. Cam ve bazı plastikler, ince sıvı tabakaları, pek çok gaz ve buhar yarı-geçirgen maddelerdir. Bunların geçirgenlikleri (transmissivite) ve absorbtiviteleri, radyasyonun geçtiği yola ve demetin dalga boyuna bağlıdır.

Katı veya Sıvı Tabakalarına Radyasyonun Etkisi

Sıvı ve katı tabakalar kalın olduğunda opaktır ve içlerinden geçen radyasyonun tümünü absorblar. İnce tabakalar halindeki sıvıların pek çoğu ve katıların bazıları gelen radyasyonun bir kısmını absorblar, kalanını geçirir; miktarlar, gelen ışının dalga boyuna ve tabakanın kalınlığına bağlıdır. İnce bir su tabakasının absorbtivitesinin kalınlık ve dalga boyuna göre değişimi Şekil-26 da görülmektedir. Çok ince tabakalar (0.01 mm) 1-8 mikron arasındaki dalga boylarının çoğunu geçirirken, 3 ve 6 mikronlarda keskin absorbsiyon pikleri verir. Birkaç mm kalınlığındaki tabakalar, görünür ışığa (0.38-0.78 mikron) karşı yine de geçirgendir, fakat 15 mikrondan büyük dalga boylarındaki enerjilerin tümünü absorblar; ısı transferi yönünden su tabakalarının absorbtivitesi 1.0 kabul edilir.

İnce plastik filmler gibi katı tabakalar da benzer davranışlar gösterir. Keza cam, kısa dalga boylarına karşı geçirgen, uzun dalga boylarına karşı opaktır. Bu özellik "sera (limonluk) etkisi" denilen durumu yaratır; cam duvarla çevrilmiş bir malzeme güneş ışığı altında, çevresine göre daha fazla ısınır. Güneşin yüzeyi 12500 ⁰C dolayındadır ve çıkan radyasyonun çoğu kısa dalga boyludur; camdan kolayca geçer. Oysa içerideki radyasyonun sıcaklığı 25-26 ⁰C kadardır ve daha uzun dalga boyludur; camdan dışarı çıkamaz. Bu durumda cam malzemede, giren radyant enerjiye eşit miktarda enerji kaybı oluncaya kadar iç sıcaklık yükselir.

Şekil-26: İnce su tabakası absorbtivitesinin spektral dağılımı

Absorblayıcı Gazlara Radyasyonun Etkisi

Hidrojen, oksijen, helyum, argon, azot gibi monoatomik gazlar infrared ışığı geçirirler. Su buharı, karbon dioksit, organik buhar gibi karmaşık poliatomik moleküller, özel dalga boylarında, radyasyonu şiddetle absorblarlar. Belirli miktarda bir gaz veya buharın absorbladığı radyasyon kesri, radyasyonun geçtiği yolun uzunluğuna ve geçiş sırasında karşılaştığı moleküllerin sayısına (yani, gaz veya buharın yoğunluğuna) bağlıdır. Bu nedenle bir gazın absorbtivitesi, kısmi basıncı ile çok, sıcaklığı ile az değişir. Absorblayıcı bir gaz ısıtılırsa soğuk olan çevresine, absorbladığı dalga boyu ile aynı dalga boylarında radyasyon verir. Gazın emissivitesi de sıcaklık ve basıncına bağlıdır.

KONDÜKSİYON-KONVEKSİYON VE RADYASYONLA TOPLAM ISI TRANSFERİ

Sıcak bir cisimden çevresine toplam ısı kaybı, çoğu kez kondüksiyon-konveksiyon ve radyasyonla olur. Örneğin bir odadaki bir buhar radyatörü veya sıcak bir boru hattı ısıyı iki mekanizmaya (hemen hemen eşit) göre kaybeder. İki tip ısı transferi paralel olarak meydana geldiğinden, toplam kayıp (çevre siyah cisim kabul ediliyor),

q_T/A = toplam ısı akısı (cal/cm².sa), q_c/A = kondüksiyon-konveksiyonla ısı akısı, q_r/A = radyasyonla ısı akısı, h_c = konvektif ısı transfer katsayısı (cal/cm².sa.⁰C), Î_w = yüzeyin emissivitesi, T_w= yüzeyin sıcaklığı (K)dır. Bu denklem bazen aşağıdaki şekilde yazılır.

h_r ye "radyasyon ısı transfer katsayısı" denir; sıcaklık farkı (T_w - T) ye ve T_w ile T nin büyüklüklerine bağlıdır.

Film Kaynamada Radyasyon

Film kaynamada ısı transferinin en önemli bölümünü, yüzeyden sıvıya olan radyasyonla transfer oluşturur. Böyle bir koşulda, sıvının absorbtivitesi 1 e eşit olduğundan Denklem(20) uygulanabilir. Radyasyon aktif olduğunda, ısıtıcı elementi saran buhar kılıfı, radyasyon bulunmadığı haldekinden daha kalındır ve konvektif ısı transfer katsayısı daha düşüktür. Sıvıya daldırılmış yatay bir tüp yüzeyindeki film tipi kaynama için verilen ho değerinde, radyasyonla ısı transfer katsayısı yoktur. Radyasyon etkisinin varlığında konvektif katsayı h_c değerini alır; h₀ ve h_r ile aşağıdaki bağıntı içindedir.

ÖRNEK

Freon-11 (CCI₃F), içine daldırılmış yatay bir tüp ile atmosfer basıncında kaynatılmaktadır. Tüp duvarının sıcaklığı 149 ⁰C, freon-11 in normal kaynama noktası 23.8°C, ısıtma tüpünün emissivitesi Î_w = 0.85 tir. Buhar filmi radyasyona karşı geçirgen ve kaynayan sıvı opak olduğunda,

(a) radyasyon katsayısı h_r ne kadardır?

(b) toplam ısı transfer katsayısı ne kadardır?

(c) toplam ısı akısı q_T/A ne olur?

Isı transferinde radyasyonun aktif olmadığı durumda transfer katsayısı h₀ = 59.5 cal/cm².sa.⁰C, ısı akısı q/A = 7444 cal/cm²sa tir. (s = 0.4877 x 10^-8 cal/cm².sa.K⁴; Stefan Boltzman sabiti). Tüpün gri, çevresindeki sıvının siyah olduğu kabul ediliyor.

(a) Radyasyonla ısı transferinde sıcaklıklar K (veya Rankin, °R) cinsinden alınır. Buna göre T₁ = 149 + 273.1 = 422.1 K, T₂ = 23.8 + 273.1 = 296.9 K dır. Tüp gri, çevre sıvısı siyah kabul edildiğinden Î₂ = 1 dir. F₁₂ = Î_w = 0.85 tir. Bu koşullarda Denklem(19) uygulanır.

 

Denklem(22) den radyasyon ısı transfer katsayısı hr hesaplanır.

(b) Radyasyonun aktif olmadığı haldeki ısı transfer katsayısı h₀ = 59.5 cal/cm²sa ⁰C dir. Denklem(23) uygulanarak h_c bulunur.

(c) Denklem(21) den q_T/A hesaplanır.

GERİ (proje çalışmaları)